Można zamknąć oczy na rzeczywistość, ale nie na wspomnienia. Można zamknąć oczy na rzeczywistość, ale nie na wspomnienia. Niedziela, 15 lutego 2015. Szłam wolno noga za nogą. Musiałam w końcu dobrzeć w jakiś sposób do domu, aby go więcej nie spotkać. Przez nasza rozmowę nie czuję się najlepiej, a na dodatek nie mam ochoty oglądać pogardy ludzi do mojej osoby.

Krzyczał mój umysł, gdy ściskałem delikatną twarz Sakury w swojej dłoni, jednak ogień wściekłości zawładnął całkowicie moim ciałem, ale dlaczego? Przecież jestem bytem, który potrzebuje tej rdzawej cieczy do swojej wiecznej egzystencji, od wieków ludzie opisywali nas, jako legendy i powieści z działu SF bądź Fantasy, wszędzie byliśmy piętnowani przez naszą naturę bezwzględności i potrzeby sycenia się krwią i choć nie we wszystkim była prawda to jednak z większością się zgadzałem.

Po jakiejś godzinie czekania zauważyła że brunet w końcu wychodzi z budynku, chcąc dowiedzieć się jak najwięcej o sobie zagrodziła mu swoim ciałem dalszą drogę więc nie mając wyboru młody mężczyzna zatrzymał się. Powiedz mi co o mnie wiesz. Nic nie muszę ci mówić. Minął ją bez żadnych emocji i dążył we własnym kierunku. O wielkim temperamencie uparta osóbka. Teraz przedstawiała się jako przeciwieństwo własnego ja. Wykorzystali cię podczas wojny i skazali na śmierć, nikt po tym wsz.

We live, as we dream- Alone. Niedziela, 29 grudnia 2013. Czyżby jakieś fatum zaczęło nade mną ciążyć? Nie musiałam długo czekać by się przekonać, iż rodzice mieli w zupełności rację, co do niego, baaa! On był nawet gorszy niż wynikało to z ich opowieści. Jeszcze tego samego dnia, wieczorem usłyszałam .

Iosna, przyjemna pora roku. Jednakże rozpoczyna się szkoła, z czego wielu uczniów nie jest zadowolonych. Do tej grupy należę Ja. Moje zainteresowanie jest bardzie oryginalne, niż u innych. Nie mogłam uwierzyć w to co słyszę.