Krzyczał mój umysł, gdy ściskałem delikatną twarz Sakury w swojej dłoni, jednak ogień wściekłości zawładnął całkowicie moim ciałem, ale dlaczego? Przecież jestem bytem, który potrzebuje tej rdzawej cieczy do swojej wiecznej egzystencji, od wieków ludzie opisywali nas, jako legendy i powieści z działu SF bądź Fantasy, wszędzie byliśmy piętnowani przez naszą naturę bezwzględności i potrzeby sycenia się krwią i choć nie we wszystkim była prawda to jednak z większością się zgadzałem.

Nie potrafiłam wymazać wspomnień w głowie o tym, kiedy się całowaliśmy, jak on w ogóle mógł pomyśleć, że byłabym w stanie zapomnieć o tym wszystkim, co się w tak krótkim czasie między nami wydarzyło? Spojrzałam na Sasuke, który już chyba kilka razy zdążył wypowiedzieć moje imię, kucnął obok sofy i złapał moją dłoń w swoją. Tak, dobrze tylko głowa mnie boli. O czym ty mówisz? Co mi to przyniosło! .