8211; Panno Birkie! 8211; Starszy czarodziej natychmiast ją zauważył, co wyrwało Lukrecję z zamyślenia i prawie do nich podbiegła, ale w porę sobie przypomniała, że przecież jest teraz poważną dziennikarką, a nie pierwszoroczną Puchonką. 8211; Jak idzie kariera? 8211; Bardzo dobrze, dziękuję! 8211; odparła, nieco zbyt entuzjastycznie.

Zaczynasz od poinformowania czytelnika o zmianie przez bohaterkę szkoły licealnej, pod koniec roku szkolnego, w maju. Co stało za tą decyzją, skoro wiadomo, że nie przeprowadzka? 8211; Ołówkowe spódnice nie są szerokie, są przylegające. 8211; W opowiadaniach cyfry zapisuje się słowami. 8211; Miał niebieskie źrenice? A jakiego koloru tęczówki? Chyba że opisujesz to. 8211; Podkrążone źrenice? .

Czwartek, 23 lipca 2015. Dn 14 maja 2004 r. Kiedy opowiadam o tym innym, ludzie nie wierzą w drugą Alicję. Boję się zostać z nią sama w pokoju, więc zwykle wołam mamę, ale ta jedynie gładzi mnie po głowie i wmawia mi, że Alicja jest tylko jedna. Druga Alicja uśmiecha się wtedy w lustrze i prawie obejmuje drobnymi palcami szyję mamy. Dn 11 listopada 2006 r. Czy drugi kot zwija się drugiej Alicji .

Przyszedł listopad, a co za tym idzie, rozpoczął się sezon quiddicha. Tom dawno nie widział Johna tak podekscytowanego. 8211; W tym roku znowu rozłożymy Gryfonów na łopatki! Riddle zmniejszył pudełeczko zaklęciem, by mógł je bez problemu włożyć do kieszeni płaszcza i zaczął się rozglądać w poszukiwaniu jego ulubionej szlamy, ale natrafił wzorkiem na kogoś o wiele bardziej interesującego. Poczuł się wytrącony z równowa.

Dziś wyjątkowo zaczniemy od informacji duszpasterskich, ale niestety inaczej po prostu się nie da. Oto Bea postanowiła napisać historię od środka. Nie znaczy to bynajmniej, że urywam pisanie części pierwszej, broń Merlinie. Po prostu na razie nie mam do niej siły ani tym bardziej chęci.

Będzie ze mną dobrze, przysięgam. Po prostu nie da się mnie naprawić. 10 komentarzy dodaj komentarz . Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor .

Za pozostałe błędy się kajam, bo mogło mi coś poumykać w poprawkach. W mieście już dawno zapadł zmierzch, kiedy dwoje czarodziejów aportowało się na obrzeżach miasta, gdzie znajdował się duży dom. Nie widywano w tych okolicach zbyt wielu ludzi; zwykle albo gospodarzy, albo ich gości w dziwnych strojach. Tym bardziej pojawienie się znikąd dwóch zakapturzonych postaci wydawało się podejrzane. 8212; Ross, wleczesz się! .

Nie ma mnie, wiem. Sporo rzeczy się na to złożyło, zaczynając od mojego lenistwa, ale czarę przepełniło zalanie laptopa. Rozdział mam w połowie napisany, liczę, że jakoś do końca października go skończę, ale z obecnym stanem mojej klawiatury może być ciężko. Nie porzucam bloga! Po prostu potrzebuję czasu.