Zanim dotarli do Fortu Locke, dochodziło już południe. Z pewnością przybyliby wcześniej, lecz zmęczona drużyna była na skraju sił. Gdy Clarith potknęła się po raz kolejny, upadła i nie dała rady się podnieść, Khelgar siłą wymusił na reszcie zgodę na postój oraz krótki odpoczynek. Nie rozpalali ogniska ze względu na rzezimieszków oraz wrogów Flomein; dziewczyna zapewniła ich, że godzina spokoju pozwoli jej odzyskać wystarczające siły, by dojść do Fortu.

Im bliżej fortecy Hakim Hala, tym świat coraz bardziej pogrążał się w mroku. Ciemne, gęste chmury szczelnie spowiły niebo, nie przepuszczając żadnego promienia słońca, a roślinność ustąpiła spalonym, martwym ziemiom. Wszędzie unosił się pył i duszący kurz; wokół zalegała także cisza, jakby wraz z obumarciem roślinności odeszły również i wszelkie inne stworzenia. Kiedy ciasne przejście nagle się skończyło, żadne z nich nie miało czasu, by rozejrzeć się po lochach, żołnierze.

Koszmar senny czy okropna rzeczywistość? Nie ma to znaczenia. Bo czym się różni marzenie od snu na jawie? W obydwu przypadkach czujesz strach. W obydwu cierpienie jest zawsze tak bardzo dotkliwie realne. Zawsze mroczne cienie twojego umysłu podążają za tobą i próbują cię doścignąć. Sądzisz, że wszystko zależy od tego, jak szybko jesteś w stanie uciekać? Czym więc różni się marzenie od snu na jawie? Tylko w jednym przypadku możesz się obudzić.

Niedziela, 4 stycznia 2015. 1 policjant z problemami osobistymi. 1 ofiara, która nie jest tym, kim się początkowo wydaje. 1 nieuchwytny i niewidzialny morderca, zostawiający tajemnicze znaki. 1 zwierzę, które zostaje zabite przy okazji.

Sama nie wiem czemu zostałam z Sasuke, może tak naprawdę nie chciałam odchodzić? Może też chciałam odnaleźć Itachiego? Ale przecież on powiedział, że wróci. Sama już nie znałam powodu. Niby mogłam wrócić do wioski, ale nie miałam pewności, czy Deidara jeszcze tam jest, poza tym mogłam się natknąć na Saburo. No i nie pamiętałam drogi. Sasuke i ja szliśmy tak szybko, że nawet nie wiedziałam jak daleko jesteśmy od miejsca gdzie zaatakował mnie mój brat.

Ale dobrze cię widzieć! 8211; powiedziała z ulgą Grace wprost do mojego ucha, na co uśmiechnęłam się jeszcze szerzej, o ile było to w ogóle możliwe. Tkwiłyśmy tak w progu mojego domu dłuższą chwilę, aż do momentu, w którym usłyszałam dźwięk spuszczanej wody, a z toalety wybiegła podekscytowana Minnie. 8211; zapytałam donośnie, a on od razu pokręcił głową. 8211; spytałam zmartwiona jego stanem.

Świstek papieru na skrzydłach wiatru. Długo mnie nie było, muszę przyznać, ale miałam urwanie głowy. Na wakacjach praktycznie nie było mnie w domu i teraz znów wyjeżdżam na dwa tygodnie więc nie ma sensu trzymać Was w niepewności. Z ROZDZIAŁAMI WRACAM OD WRZEŚNIA! Przepraszam, że się nie odzywałam. Jeśli uda mi się coś u Was skomentować przez te dwa tygodnie, to będzie cud, ale się postaram.

Cóż, że to się stanie prędzej czy później było wiadomo od jakiegoś czasu. Nie mam czasu na ocenianie, a tym bardziej na prowadzenie ocenialni. Przykro mi, że czekaliście tyle w kolejkach i nie otrzymacie oceny, ale przedłużanie agonii Weryfikatora jest bezcelowe w tym momencie. Także z wielkim żalem muszę się pożegnać i oficjalnie ogłosić zamknięcie ocenialni.

Wtorek, 11 sierpnia 2015. Blog na wattpadzie już utworzony! Jest krótki, ale to tylko na początek. Już podaję wszystkie informacje i zapraszam do głosowania oraz komentowania. Niedziela, 2 sierpnia 2015. Jedyne co teraz możecie zrobić to wyrazić swoją opinię w komentarzu.

UTKNĘLIŚMY Z POWODU PIRATÓW, ALE SYTUACJA JEST JUŻ OPANOWANA; STRACILIŚMY TYLKO SIOSTRĘ-CZAROWNIKA, ZOSTAŁA ZAKŁADNIKIEM. Poza tym rezygnuję całkowicie z zajmowania się fanfiction. Przyczyn jest kilka, między innymi to, że po prostu się do tego nie nadaję, nie lubię tego i odkryłam to po tych kilku ocenach, które wystawiłam ff. Poza tym wielu zgłaszających się. Olewa regulamin, bo albo go nie doczytuje, albo.