Niedziela, 16 sierpnia 2015. Sorry, taki mamy klimat. Tak samo jak co roku, mój dom zmienia się w pensjonat agroturystyczny. Wspólne posiłki z gośćmi, pranie ręczników i pościeli, granie w karty i lotki oraz spędzanie wieczorów przed telewizorem, opowiadając anegdoty z przeszłości. I tak już od 9 lat. Bo wszystko zaczyna się od marzeń. Sorry, taki mamy klimat.

Padało, gdy pierwsza łza połączyła się z płaczącym niebem. Ta jedna myśl wkradła się do głowy tak nagle i niespodziewanie. Było to nader dziwne, gdyż przecież wiedziałam o tym od tak dawna. Deszcz dudnił o nieszczelny dach, a krajobraz za drzwiami pachniał wiosenną burzą. Mimo, że to już połowa sierpnia, że raczej bliżej do jesieni, jak do wiosny. Serce przepełniło się myślą, która zawitała do głowy, zabiło mocniej. Kilka godzin później wsiadłam w samochód i tak, jak sama przyjechałam, tak potem pojechał.

R wrócił do pracy i przez te upały wraca bardzo zmęczony ale wcale się mu nie dziwie jak ona ma w pracy jeszcze cieplej niż na dworze. Zaraz będzie 10 sierpnia a później to już zleci a stres już jest. Poniedziałek, 27 lipca 2015.

Sobota, 2 maja 2015. A wraz z nim mnóstwo zmian. Tak ciężko mi w to uwierzyć. A w żyłach znowu alkohol. Bo co innego oferuje to miasto? Londyn. Sobota, 18 kwietnia 2015. Łatwiej byłoby gdybym mogła z kimś o tym porozmawiać. Ale naprawdę nie ma tu nikogo kto zamiast oceniać pomógłby mi to pokonać. Znów jestem sama ze sobą. Sobota, 4 kwietnia 2015.