Jeżeli chodzi o siatkarzy, LŚ nie poszła po naszej myśli i ogólnie zajęliśmy miejsce ósme w kwalifikacji końcowej. Chłopaki nie załamali się za bardzo i po ostatnim meczu dostali kilka dni wolnego po czym ostro wzięli się do roboty przed zbliżającymi się Mistrzostwami Świata które tym razem odbywają się w Polsce. Treningi które odbyli w Spale, we Francji i w Bełchatowie mam nadzieję dadzą efekty i zdobędziemy godne miejsce i tutaj mam namyśli złoto! Jakże by inaczej co? Nie, nie .

I jeszcze raz gratuluję dobrego meczu. To miłego leniuchowania, Melka. 8211; spytała na początku.

Kto nie ryzykuje, ten nie wygrywa. Sobota, 31 października 2015. Kolejny tydzień leciał mi szybko. Odczekuję chwilę, a z pomieszczenia wypada Paulina. A ty nie powinnaś już przynajmniej konsumować śniadania? Pytam gdy widzę Bogucką z ręcznikiem na głowie oraz owiniętym wokół ciała. Cześć - żegnam ją po czym sama zajmuję łazienkę. Maluję, czeszę i wychodzę. Za 3 godziny masz sprawę.

Niedziela, 23 sierpnia 2015. Dzisiaj też narysujesz Nastkę? Nie wiem - wzruszasz ramionami - A co? Bo ostatnim razem bardzo jej się podobał twój rysunek - mówi obojętnie. Wiem Powiedziała mi - uśmiechasz się na wspomnienie radosnej twarzy blondynki. Zadaje pytanie patrząc na swoją kartkę i rysując kota. A co to za przesłuchania? Unosisz brwi do góry. Jak na swój wiek o jest nad wyraz inteligentna. No ale co tu dużo gadać? Lubię ją - mówisz.

Główna bohaterka, dziewiętnastoletnia optymistka, zakochana w siatkówce. Znajomi mówią na nią Mańka. Najlepsza przyjaciółka i sąsiadka Julki. Amerykański siatkarz, na co dzień broniący barw Zenitu Kazań. Mimo swojej popularności nadal nie znalazł swojej drugiej polówki. Został powołany do reprezentacji, dlatego nie ma czasu na szukanie miłości. Sobota, 29 listopada 2014.

Ale nie można się poddawać. Piątek, 20 lutego 2015. Leniwie otworzyłam oczy i wyłączyła,m przeklęte urządzenie. Przymknęłam jeszcze na chwilę oczy. Jednak mój spokój został zakłócony dzwonkiem telefonu. Bez patrzenia kto dzwoni nacisnęłam zieloną słuchawkę. Halo - mruknęłam zachrypniętym głosem. Słyszę, że ktoś tu nieźle wczoraj zabalował - parsknął śmiechem Piotrek, kolega z pracy. Czego chcesz zmoro piekielna? Co ty tu robisz? Nie, nie jestem gł.

Życie jest jak pudełko czekoladek - nigdy nie wiesz, co ci się trafi. Sobota, 7 marca 2015. Następnego dnia pierwszy w ośrodku obudził się Krzysiu. Co z niego taki ranny ptaszek zapytacie? Otóż tego tak na prawdę nie wie nikt. Krzysztof Ignaczak to temat niewyczerpany. Nikt nie wie o nim wszystkiego. Ciekawe czy on wie o sobie wszystko. Jak ja czegoś nie zrobię to nikt tego nie zrobi! Tego to dowiemy się niedługo.

Opowiadanie o Reprezentacji Polski w Siatkówce. Piątek, 24 kwietnia 2015. Obudził się znacznie wcześniej od reszty, a tak nie spał zbyt dobrze. Ostatnio za dużo myślał, za dużo rzeczy go zaskakiwało. Wystarczał jeden ruch, a wszystko przewracało się niczym cholerne domino. Ostatnimi czasy każda chwila z nią była cenniejsza nawet od sukcesów na parkiecie. Nie znudzenie, tylko właśnie uczucie wiecznego zamartwiania się, tęsknoty.

Niedziela, 29 listopada 2015. Sobota, 28 listopada 2015. O 8 mieliśmy lot do Polski. Postanowiliśmy pojechać na taki mini urlopik, który potrwa do 3 stycznia. Matt brał prysznic, a ja ubierałam naszego trzymiesięcznego synka. Jest cudowny, a siatkarz wpatrzony jest w niego jak w obrazek. Cieszę się, że mam tak cudowną rodzinę. Po kilku minutach poczułam ręce na biodrach i usta na szyi. Matt, nie teraz - powiedziałam. Po kilku godzinach jazdy byliśmy ju.