Życie jest zbyt krótkie żeby rozpamiętywać upadki. Sobota, 8 sierpnia 2015. Bartuś jestem oburzona - oznajmiłam. Ej, ale przecież ja nic. - popatrzył bezradnie na Nowakowskiego, który tylko wzruszył ramionami i wziął kęs kanapki. - O co chodzi? Jęknął rozpaczliwie. Jak mogłeś zrobić tatuaż beze mnie i jeszcze mi nie powiedzieć? Ocknął - Myślałem, że zrobiłem coś gorszego - odetchnął.

Kto nie ryzykuje, ten nie wygrywa. Sobota, 31 października 2015. Kolejny tydzień leciał mi szybko. Odczekuję chwilę, a z pomieszczenia wypada Paulina. A ty nie powinnaś już przynajmniej konsumować śniadania? Pytam gdy widzę Bogucką z ręcznikiem na głowie oraz owiniętym wokół ciała. Cześć - żegnam ją po czym sama zajmuję łazienkę. Maluję, czeszę i wychodzę. Za 3 godziny masz sprawę.

Niedziela, 23 sierpnia 2015. Dzisiaj też narysujesz Nastkę? Nie wiem - wzruszasz ramionami - A co? Bo ostatnim razem bardzo jej się podobał twój rysunek - mówi obojętnie. Wiem Powiedziała mi - uśmiechasz się na wspomnienie radosnej twarzy blondynki. Zadaje pytanie patrząc na swoją kartkę i rysując kota. A co to za przesłuchania? Unosisz brwi do góry. Jak na swój wiek o jest nad wyraz inteligentna. No ale co tu dużo gadać? Lubię ją - mówisz.

Ale nie można się poddawać. Piątek, 20 lutego 2015. Leniwie otworzyłam oczy i wyłączyła,m przeklęte urządzenie. Przymknęłam jeszcze na chwilę oczy. Jednak mój spokój został zakłócony dzwonkiem telefonu. Bez patrzenia kto dzwoni nacisnęłam zieloną słuchawkę. Halo - mruknęłam zachrypniętym głosem. Słyszę, że ktoś tu nieźle wczoraj zabalował - parsknął śmiechem Piotrek, kolega z pracy. Czego chcesz zmoro piekielna? Co ty tu robisz? Nie, nie jestem gł.