Let the sun fade out and another one rise. Środa, 11 lutego 2015. Mówiąc, że między Alex i Chesterem wyrósł mur, byłoby niedopowiedzeniem. Owszem już wcześniej stała między nimi jakaś niewidzialna bariera, którą można było jednak przeskoczyć. W tej chwili sięgała wysoko ponad skraj nieba i nie było siły, aby w jakiś sposób ją zburzyć. Nie musieli przejmować się urządzaniem, gdyż mieszkanie było w pełni umeblowane i wyposażone. Dla zachowania pozorów Chester w dniu przeprowadzki przeprosił, że nie moż.

Starsza kobieta siedziała na kanapie, trzymając na kolanach album pełen fotografii. Miejsce obok niej zajmowała szesnastoletnia dziewczyna o ciemnych jak noc oczach. Przysłuchiwała się uważnie opowieści, nachylając się nad zdjęciami. Babciu opowiedz mi coś jeszcze! Jutro kochanie, dziś już jestem zmęczona. Tęsknię za tobą, Chester. - szepnęła, pocierając opuszką palca jego zdjęcie, stojące na stoliku nocnym. Chazy, gdzie byłeś przez ten czas? Rano po domu rozległ się głośny szloch ko.

Wtorek, 11 listopada 2014. Słuchajcie, jest pewna sprawa do obgadania. Nie wiem, aż się ułoży. Nie chcę już więcej wam nic obiecywać, więc napiszę tylko, że kiedy przeczytam wasze blogi, to zacznę pisać na nowo. Kiedy to nastąpi? Nie mam pojęcia. Jeśli chcecie, cały czas możecie się ze mną kontaktować. Może być w komentarzach, na facebooku, gdziekolwiek. Pozdrawiam was mocno i żegnam na pewien czas, TheMaryy347.

Światło na horyzoncie było jaśniejsze wczoraj. And No Roads Left But One. Poniedziałek, 16 listopada 2015. I wtedy właśnie na zegarku wybiła godzina trzech minut po północy. Tak, brakowało mu odwagi, by podejść i po prostu przeprosić. Nie chciał przyznawać się do błędu, było mu z tym źle, ale w głębi duszy czuł się wciąż wściekły na przyjaciela. Shinoda prychną, przewracając oczami. Przecież te słowa to nie była prawda w najmniejszym stopniu! Chciałbym o tym zapomnieć, nie pamiętać nic.

Tutaj znajdziecie wszelakiego rodzaju nowinki, informacje, zdjęcia, gify i wiele, wiele innych rzeczy dotyczących Linkin Park. Poniedziałek, 1 grudnia 2014.

Własna Nadzieja - Rozdział trzynasty. Bennington rozłożył ramiona, ściskając mnie na powitanie. Nie spodziewałam się takiego gestu z jego strony, nie zdążyłam nawet odwzajemnić uścisku, bo zaraz byłam tulona również przez jego żonę, Talindę. Nie ze względu na to, że mieli na sobie inne ubrania, ale po prostu w ich oczach, głosach i zachowaniu. To po prostu było widać. W dobrym sensie, rzecz jasna. Na co mu jeszcze ja? Nie jarają mnie ta.