Let the sun fade out and another one rise. Środa, 11 lutego 2015. Mówiąc, że między Alex i Chesterem wyrósł mur, byłoby niedopowiedzeniem. Owszem już wcześniej stała między nimi jakaś niewidzialna bariera, którą można było jednak przeskoczyć. W tej chwili sięgała wysoko ponad skraj nieba i nie było siły, aby w jakiś sposób ją zburzyć. Nie musieli przejmować się urządzaniem, gdyż mieszkanie było w pełni umeblowane i wyposażone. Dla zachowania pozorów Chester w dniu przeprowadzki przeprosił, że nie moż.

Starsza kobieta siedziała na kanapie, trzymając na kolanach album pełen fotografii. Miejsce obok niej zajmowała szesnastoletnia dziewczyna o ciemnych jak noc oczach. Przysłuchiwała się uważnie opowieści, nachylając się nad zdjęciami. Babciu opowiedz mi coś jeszcze! Jutro kochanie, dziś już jestem zmęczona. Tęsknię za tobą, Chester. - szepnęła, pocierając opuszką palca jego zdjęcie, stojące na stoliku nocnym. Chazy, gdzie byłeś przez ten czas? Rano po domu rozległ się głośny szloch ko.

O mnie - czyli słów kilka o autorce. Niedziela, 16 marca 2014. Cześć, pamiętacie mnie jeszcze? Nie, nie zostawiłam Was, jak moglibyście sobie pomyśleć. Wpadam tu, bo należą Wam się wyjaśnienia.

Jeśli się nawet nie potrafi uratować własnego życia, czy jest ono warte ratowania? Czwartek, 12 listopada 2015. Wpatrywał się w jej oczy, zapominając o całym świecie. Czuł się jakby był pod wpływem jakieś hipnozy bądź czegoś temu podobnego. Zapomniał również o tym, że przed chwilą na nią wpadł, co spowodowało, że dziewczyna ta upadła na ziemię. A on, teraz zamiast jej pomóc, pochyla się nad nią i wlepia wzrok w jej osobę. Brad uniósł kącik ust w górę. Dlatego ucieczka i alkohol wydawały mu się jedynym wy.

Niedziela, 6 listopada 2016. Nie potrafiłem opisać szczęścia, jakie mnie ogarnęło. Stałem tam przez długie minuty, starając się zrozumieć, co właśnie się stało. Oni tylko się uśmiechali i czekali, abym ochłonął. Dostałem wtedy szansę, nie chciałem jej zmarnować. Rozmawialiśmy jeszcze długo, a oni tłumaczyli mi wszystko. Poprosili mnie, bym jak najszybciej pojawił się w studiu i zaczęli nagrywać. Powiedz mi, co się dzieje? Przerwałem ciszę, która nas otoczyła.

Przepraszam sprawdzę, kto to. - mówię i udaję się w stronę drzwi. Otwieram je i moim oczom ukazuje się mój brat z synem. Charlie miał na sobie czarny garnitur i ciemny płaszcz. Andy ubrany w szare jeansy i zieloną kurtkę spod,której wystawała czerwona koszula w kratę cały czas uśmiechał się w moją stronę. Nie mogę wydusić z siebie słowa jednak po chwili odwzajemniłem uśmiech i zaprosiłem ich do środka. - Przyłączycie się do nas? Jasne wejdź. A, gdzie Linda i Sam? Powiedziałem .

Własna Nadzieja - Rozdział trzynasty. Bennington rozłożył ramiona, ściskając mnie na powitanie. Nie spodziewałam się takiego gestu z jego strony, nie zdążyłam nawet odwzajemnić uścisku, bo zaraz byłam tulona również przez jego żonę, Talindę. Nie ze względu na to, że mieli na sobie inne ubrania, ale po prostu w ich oczach, głosach i zachowaniu. To po prostu było widać. W dobrym sensie, rzecz jasna. Na co mu jeszcze ja? Nie jarają mnie ta.