Odkąd Beti wyjechała z Mansy 4 tygodnie temu i zostałam sama, mój mansowy świat przyspieszył jeszcze bardziej. Wiele rzeczy chciałam dokończyć przed moim wyjazdem, dlatego jeszcze 5 dni przed opuszczeniem mojego kochanego afrykańskiego domu biegałam z pędzlem i kończyłam ostatnie malowania w przedszkolu. Był to czas niezwykłych spotkań i rozmów, czas radości z tego, że mam w Mansie prawdziwych przyjaciół i rodzinę, ludzi, którzy mi ufają, goszczą w swoich domach i sercach.

Czwartek, 27 lutego 2014. Chciałabym być małym ptakiem, który lata pod niebem. I śpiewa piękną kołysankę, by utulić cię do snu. Chciałabym być małym dzieckiem,. By doświadczyć w moim sercu miłości mamy. Chciałbym być płynącą rzeką i cieszyć się pięknem natury. Chciałabym być aniołem, który jest z Tobą w dobrym i złym czasie. Chciałabym być szczęściem dawanym wszystkim ludziom. Chciałabym być krwią, która Cię chroni.

Środa, 28 sierpnia 2013. Bóg posłał mnie na misje. Dziękuję Mu, za to że chciał mnie uczynić Swoim narzędziem. Za najpiękniejsze rekolekcje w moim życiu. Za wędrówkę górskim szlakiem, czasem trudną i kamienistą, ale pełną pięknych widoków. Za to, że już nie jestem tą samą osobą, co rok temu. Za to, że kształtował moje serce i szlifował mnie, niczym diament. Za każdy moment spędzony w kaplicy, w radości, ale i we łzach. Za Waszą modlitwę, której nie spos.

Dni uciekają jak ziarenka piasku w klepsydrze. Mam świadomość, że jeszcze tylko krótka chwila i. Chcę wycisnąć te dni do ostatniej kropli miłości. Codzienna Eucharystia daje kopa, a po ostatniej spowiedzi czuję się jak niesiony na skrzydłach. Poznałem Bwalyie i Mapalo, dziewczyny z dobrych domów. Kiedy mnie widzą, powtarzaj.