Odkąd Beti wyjechała z Mansy 4 tygodnie temu i zostałam sama, mój mansowy świat przyspieszył jeszcze bardziej. Wiele rzeczy chciałam dokończyć przed moim wyjazdem, dlatego jeszcze 5 dni przed opuszczeniem mojego kochanego afrykańskiego domu biegałam z pędzlem i kończyłam ostatnie malowania w przedszkolu. Był to czas niezwykłych spotkań i rozmów, czas radości z tego, że mam w Mansie prawdziwych przyjaciół i rodzinę, ludzi, którzy mi ufają, goszczą w swoich domach i sercach.

Bóg wiedzie nas zaskakującymi drogami! Jesteśmy suchym liściem, pyłkiem, bańką mydlaną. Można też wracać z l.

Dobrze widzi się tylko sercem, najważniejsze jest niewidoczne dla oczu. Zamykam oczy i przypominam sobie moje pierwsze wejście do budynku sierocińca dla dzieci niepełnosprawnych na Ukrainie. Dziś już wiem iż myśląc jeszcze półtora roku temu, że jadę do Załucza by służyć innym, by podzielić się sobą, by w pełni kochać, tak bardzo słaba, niepewna, odczuwająca strach przed obr.

Środa, 28 sierpnia 2013. Bóg posłał mnie na misje. Dziękuję Mu, za to że chciał mnie uczynić Swoim narzędziem. Za najpiękniejsze rekolekcje w moim życiu. Za wędrówkę górskim szlakiem, czasem trudną i kamienistą, ale pełną pięknych widoków. Za to, że już nie jestem tą samą osobą, co rok temu. Za to, że kształtował moje serce i szlifował mnie, niczym diament. Za każdy moment spędzony w kaplicy, w radości, ale i we łzach. Za Waszą modlitwę, której nie spos.

Dni uciekają jak ziarenka piasku w klepsydrze. Mam świadomość, że jeszcze tylko krótka chwila i. Chcę wycisnąć te dni do ostatniej kropli miłości. Codzienna Eucharystia daje kopa, a po ostatniej spowiedzi czuję się jak niesiony na skrzydłach. Poznałem Bwalyie i Mapalo, dziewczyny z dobrych domów. Kiedy mnie widzą, powtarzaj.

Niedziela, 18 sierpnia 2013. Zaczelo sie Lima i Lima sie konczy. Brak polskich znakow zastepuja wszechobecni polacy. Za trzy dni bede w Polsce. To chyba czas na podsumowania.

Mój Czas, Moje Miejsce, Moja Afryka! Wtorek, 19 sierpnia 2014. Dziękuję Ci Panie, Że Spełniłeś W Ten Szczególny Sposób Moje. Jak mogłabym poznać w miesiąc chociażby imiona wszystkich dziewczynek ulicy, z którymi pracowałam dokładnie 331 dni. Patrzyłam na nią i myślałam, jak to możliwe, że jest taka piękna i niedostępna zarazem. A dziewczynki zaczynały śpiewać .