Życie jest zbyt krótkie żeby rozpamiętywać upadki. Sobota, 8 sierpnia 2015. Bartuś jestem oburzona - oznajmiłam. Ej, ale przecież ja nic. - popatrzył bezradnie na Nowakowskiego, który tylko wzruszył ramionami i wziął kęs kanapki. - O co chodzi? Jęknął rozpaczliwie. Jak mogłeś zrobić tatuaż beze mnie i jeszcze mi nie powiedzieć? Ocknął - Myślałem, że zrobiłem coś gorszego - odetchnął.

Jeśli stracisz nagle wszystko,. Gdy miłość dotrze do twojego serca. Roczysz po pustej gdańskiej plaży. Na niebie rozbłyska milion maleńkich światełek zwanych pozornie gwiazdami, które święcą. Korzystasz z wolnego wieczoru, który dostaliście po wygranym meczu z miejscową drużyną. Inni świętują sukces w jakimś lokalu, oblewając go alkoholem. Powinieneś przecież robić to co inni. Iadasz na zimnym piasku, wzrokie.

Co się ze mną dzieje? Teraz wiem, że to prawda, że odnalazłam zalążek szczęścia i pisze mi się coraz trudniej, bo nie potrafię utożsamić się z bohaterami. Nie oznacza to jednak, że całkowicie zniknę ze świata blogów z dnia na dzień już na zawsze. Ten świat, Wy - moje czytelniczki oraz cała ta atmosfera znaczycie dla mnie za dużo. Zapytacie pewnie, dlaczego? To byłoby chyba na tyle. Dziękuję, że dotrwałyście ze mną do końca tego posta.

Poniedziałek, 17 sierpnia 2015. Pomóż mi odnaleźć nasze najpiękniejsze dni. Sobota, 16 sierpnia 2014. If we only live once, I wanna live with you. Amelia dzisiaj poszła pierwszy dzień do zerówki. Szkoda, że nie możesz tego zobaczyć.

Jak dobrze jest w końcu znaleźć się w domu . No nie powiem zwiedzanie świata to też fajna sprawa, ale dom jest tylko jeden . Stojąc tak i rozmyślając nad tym usłyszałam kroki na schodach. Przywitał się Tomek schodzacy na dół. Pierwszy raz w życiu chyba cieszysz się na mój widok - odparlam zdziwiona dostając tym samym kuksańca. Nie wiem,możliwe - uśmiechnął się opierając się o ścianę - jak tam podróż? On ma zły wpływ na otoczenie . To może zamówimy pizze? .

Knowing me, knowing you there is nothing we can do. Środa, 8 czerwca 2016. Termin mojego porodu zbliżał się nieubłaganie szybko. 4 tygodnie do końca to niby mało, ale w naszym przypadku to nadal była wieczność. Krew od dawców, którzy z dobrego serca postanowili pomóc naszemu choremu synowi, nie wystarczała. Choroba była złośliwa, uparta. Jedynym ratunkiem była krew pępowinowa od szkraba, który wciąż zamieszkiwał pod moim sercem.