Życie jest zbyt krótkie żeby rozpamiętywać upadki. Sobota, 8 sierpnia 2015. Bartuś jestem oburzona - oznajmiłam. Ej, ale przecież ja nic. - popatrzył bezradnie na Nowakowskiego, który tylko wzruszył ramionami i wziął kęs kanapki. - O co chodzi? Jęknął rozpaczliwie. Jak mogłeś zrobić tatuaż beze mnie i jeszcze mi nie powiedzieć? Ocknął - Myślałem, że zrobiłem coś gorszego - odetchnął.

Uśmiechnął się do wspomnień z niedalekiej przeszłości. Niestety chwilę potem zerwał się z kanapy jak oparzony, gdyż usłyszał niepokojące miauczenie dochodzące z przedpokoju. Wrzasnął, kiedy ujrzał rudego kota wylegującego się dokładnie na środku góry ubrań, wykopanych z torby obok. Stworzenie co jakiś czas zmieniało wstawało i zbyt wielkimi w stosunku do tułowia łapkami uklepywało podłoże, na którym miało zamiar się zdrzemnąć. Ej, co to jest? Jak masz na imię, tygrysie? Włodarczy.

Urodzeni po to, by być razem. Piątek, 14 sierpnia 2015. Poniedziałek, 8 czerwca 2015. Pospiesz się, twój syn nie chce czekać! Wydarłam się, stojąc przy drzwiach i chwytając się za brzuch. Czekałam na Włodarczyka, który musiał akurat dziś zapodziać kluczyki. No wiem, nie krzycz na mnie! Wydarł się głośniej niż ja. Ale po co pan tak krzyczy? No niechże pani coś zrobi! .

Dzwonili chłopacy i powiedzieli, że wpadną wieczorem z żarciem. I co zgodziłeś się? Od razu przypomniały jej się słowa Marcina. Od razu powiedzieli, że nie mam wyboru jak tylko się zgodzić, a jak usłyszeli, że jutro wyjeżdżasz to jeszcze bardziej nastawili się na dzisiejsze spotkanie. Mili z nich ludzie, wiesz - uśmiechnęła się zmęczona. Po prostu mnie polubili - skwitowała z cichym śmiechem - Chyba nie jesteś zazdrosny, co? Wojtek natomiast oddał .

Piątek, 14 sierpnia 2015. Poniedziałek, 17 listopada 2014. Nie dałam mu nadziei na wspólną przyszłość. Ale czy na pewno postąpiłam dobrze? Kaja, wszystko dobrze? Jestem pewna. Nie potrafiłabym mu zaufać ponownie.