Na chwilę obecną znajduje się 297. Wszystkie usunięte, zawieszone, z ograniczonym dostępem blogi zostaną usunięte. Jeśli uważasz, ze Twój blog został bezpodstawnie usunięty, napisz.

Blogi, które czytam i polecam. Blogi, które czytam i polecam. Blogowa giełda - czas start! Witam w miejscu, które pozwala mi uporządkować Waszą wspaniałą twórczość. Pozdrawiam i życzę miłego czytania! .

Bo nigdy nie wiesz co stanie się jutro. Czwartek, 22 sierpnia 2013. CAŁE ŻYCIE CZŁOWIEKA JEST TYLKO PODRÓŻĄ DO ŚMIERCI. Wyobrażałem sobie ją, jako koścista, czarną laskę z kosą w ręku, a tu niespodzianka. Umarłem, tak po prostu, cichutko, bez wielkich dramatów i cierpień. Może właśnie takie odejście było wynagrodzeniem dla mnie za tą ciemną i depresyjna część życia. Za zabrnie mi sensu istnienia i skazanie na takie, a nie inne wybory. Nie wiem, nie ogarniam, ale chcę żeby to trwało! .

Niedziela, 13 października 2013. Od jakiegoś czasu znów wszystko zaczęło się układać. Od tych magicznych, radosnych i rodzinnych świąt minął zaledwie tydzień. Może i jest to krótki okres czasu, ale w życiu moim i nie tylko wiele się zmieniło. Z Krzyśkiem spotykamy się codziennie, jeśli tylko czas by nam na to pozwolił to zapewne spędzalibyśmy ze sobą całe dnie, ale niestety on ma swoją pracę, a ja powróciłam na studia. Najpierw goście zjedli tradycyjny polski obiad.

Kto da radę jak nie ja? Poniedziałek, 10 czerwca 2013. Nikt nie będzie mógł spalić moich wspomnień. Zakochana w książkach Erica Emmanuela Schmitta, w poezji Wisławy Szymborskiej, w muzyce Eda Sheerana, Boba Marleya, Mariny and the diamonds, Iry, Dżemu, Kamila Bednarka, Stanisława Soyki oraz Indios Bravos. Wielkie przeciwieństwo w wielu kwestiach. Cholerna pedantka jednocześnie mająca wielki bałagan w sprawach prywatnych. Lubiąca chodzić w adidasach i trampach równie mocno co w szpilkach i koturnach.

Sorry Seems To Be The Hardest Word. Love Letters Of Great Man. Zawsze tam, gdzie Ty. Środa, 2 lipca 2014. Z racji tego, że wiele osób czyta tylko rozdział, a to, co pod nim omija, napiszę tu. Mam jeszcze jedną małą prośbę. Już tradycyjnie proszę o komentarz WSZYSTKICH. Nawet nie wiesz, ile miałaś szczęścia, że w ogóle żyjesz. O czym Ty mówisz? 8211; zapytałam przestraszona, ale i oszołomiona.

Układa mu się, a to jest najważniejsze. Patrzę jak czule tuli swoją córkę do piersi, jak delikatnie całuje Aśkowe usta i chociaż wiem, że mogłam być na Jej miejscu to nie jest mi smutno. Wiem, że jest szczęśliwy. Jakbym była tuż przy nim, czuła jego zapach, stąpała po drewnianych panelach i jak bym żyła. I raz na jakiś czas nie wytrzymuje, a z oczu kapią mi łzy i dostaje pozwolenie, które jest jedną z najmilszych rzeczy. Nie lubię jak płacze, jak siedzi samotnie na hali, jak wci.