Śmierć będzie ostatnim wrogiem, który zostanie zniszczony. Środa, 24 czerwca 2015. Lilusia, koniec siedzenia, czas wyjść do ludzi- powiedziała rozpromieniona Meadowes, zdejmując ze mnie koc, którym do tej pory byłam okryta. Poczułam zimne powietrze stykające się z moją skórą. Kochanie, zaraz temu zaradzimy. Marsz do wanny! Dorcas Meadows, zamorduję cię kiedyś jak Boga kocham! Zaśmiałam się radośnie, a przyjaciółka po chwili dołączyła do mnie. Pociągnęła mnie za sobą i posadziła na krześle przy lustrz.

Wiele miesięcy upłynęło od zamieszczenia ostatniego wpisu i - choć oficjalnie zawieszenia fanfika nie ogłosiłam - jak wiecie, historia utknęła w miejscu. I to na bardzo, bardzo długo.

These are our two different worlds. Było mi naprawdę głupio po tym, jak potraktowałem Rose wczoraj wieczorem. Gdy wróciliśmy do domu, nie odezwała się do mnie ani słowem. Rozpakowaliśmy siatki z zakupami, po czym po prostu rozeszliśmy się do swoich pokoi, nie mówiąc sobie nawet dobranoc. Nie chciałem jej zranić, była moją księżniczką. Wiedziałem, że długo nie wytrzymam bez leków, ale nie sądziłem, że choroba da się we znaki tak szybko! Od dobrych dwudziestu minut siedziałem samotnie w głównym salonie na .

Świstek papieru na skrzydłach wiatru. Długo mnie nie było, muszę przyznać, ale miałam urwanie głowy. Na wakacjach praktycznie nie było mnie w domu i teraz znów wyjeżdżam na dwa tygodnie więc nie ma sensu trzymać Was w niepewności. Z ROZDZIAŁAMI WRACAM OD WRZEŚNIA! Przepraszam, że się nie odzywałam. Jeśli uda mi się coś u Was skomentować przez te dwa tygodnie, to będzie cud, ale się postaram.

Mogłabym napisać osobną książkę z przeprosinami, ale nie będę się usprawiedliwiać. Decyzja zapadła i wierzę, że jest dobra. Dziękuję Wam, Kochani, za tyle lat istnienia BH. Wierzę, że są historie, które mogą i powinny zostań niedokończone, choć dla Was to pewnie marna wymówka. To definitywny koniec mojej przygody z potterowskim fanfiction - z jakimkolwiek fanfiction. Życzcie mi szczęścia, podobnie jak ja życzę go Wam. I przychodzi kres na kres.

Uwierz i zaufaj, wtedy zrozumiesz. Środa, 20 sierpnia 2014.

Notka odautorska - t u t a j. Nazywam się Hermiona Granger i oto moja historia. Opowieść o miłości, towarzyszącym jej cierpieniu i walce z przeznaczeniem. Było w moim życiu dwóch mężczyzn. Tego pierwszego szczerze uwielbiałam, ale nie kochałam.

Niedziela, 27 kwietnia 2014. Wyszłam pospiesznie ze szkoły zaraz po dzwonku. Moją głowę zaprzątały myśli głównie na temat przedstawienia, które odbędzie się za cztery tygodnie. Jak przez taki krótki okres czasu mam zorganizować coś naprawdę spektakularnego? Poza tym do tej pory nie dostawałam takich odpowiedzialnych zadań, nigdy w życiu niczego nie reżyserowałam! Jak mam sobie poradzić? Muszę porozmawiać z Grace.

Przecież moje zachowanie, kiedy wpadłam na owego mężczyznę, było niewytłumaczalne. W końcu byłam z Gabrielem. W końcu nie chciałam go zdradzać. W końcu co? Prychnęłam pod nosem. Na to pytanie powinien sobie chyba sam odpowiedzieć. Pomyśleć jak przez ten cały czas się czułam. Moje uczucia były teraz potężną zamiecią. Wirowały wokół mnie nie mogąc zdecydować .

Co oni u niego robili? Głupie pytanie. Diego prowadził tyle nielegalnych interesów, że mieli go za co przymknąć. Można było się tego spodziewać prędzej czy później. To nie powinno się wydarzyć. Po to miał mnie, abym ratował mu dupę, gdy ktokolwiek go o coś podejrzewał. Właśnie za to mi płacił; za bycie jego prywatnym, płatnym mordercą. Nie oczekując ani chwili, popędziłem przez trawnik do środka. Zaraz po otwarciu drzwi wpadłem na kogoś i skarci.