Nadal nie wiem czy ktoś w ogóle będzie to czytał i komentował, ale mam jednak wielką nadzieję, że będziecie. To ostatni post na tym blogu. Jeśli macie jakieś pytania zapraszam na mojego aska ask.

Nie mogłem dać niczego po sobie poznać. Uśmiechnąłem się więc szeroko, ukazując białe zęby i zatrzymałem się metr od niej, widząc, że ten palant trzyma dłoń na jej ramieniu, śmiejąc się. - powiedziałem, na co oboje zwrócili się w moją stronę. Caroline wpatrywała się we mnie z niemałą intensywnością. Zaniemówiła, ponieważ niejednokrotnie rozchylała usta, by coś powiedzieć, jednak zaraz rezygnowała i ponownie to samo. Czyżby się zestresowała? Justin, cześć, my właśnie.

Wiedzeć, że jest się zdolnym do miłości to, wystarczająco dużo. Środa, 1 maja 2013. To co tam zobaczyłam przekraczało wszystkie granice, nie umiem opisać tych wszystkich uczuć które. Teraz we mnie buzowały, lecz przewyższała w nich wściekłość. Pewnie się zastanawiacie co tam. Zobaczyłam, a więc lepiej usiądźcie bo się wywalicie. Stał tam ten chłopak który wczoraj. Podrywał mnie w clubie nocnym, chyba miał na imię Justin z tego co sobie przypominam, jestem. Co tu się wyprawia? Chyba naprawdę musisz mieć p.

Dawno mnie tutaj nie było, co? Przybywam do Was z dobrymi wieściami. Przynajmniej tak mi się wydaje. Na to opowiadanie jeszcze nie wracam, ale wraz z moją przyjaciółką zaczynamy nowe, tym razem, tłumaczenie! Chciałam Was zaprosić do śledzenia losów Justina i Alexis. Co to będzie za historia? Sami się przekonacie czytając.

As long as you love me. Piątek, 23 sierpnia 2013. Niektóre z was będą z niej zadowolone, inne wręcz przeciwnie. Długo zastanawiałam się nad najlepszym rozwiązaniem i doszłam do wniosku, że nie jestem w stanie oddać tego bloga. To ja stworzyłam tych bohaterów i tą historię i po prostu nie umiałabym tego tak po prostu oddać. Zawsze zżywam się z bohaterami moich opowiadań, więc oni są w pewien sposób dla mnie ważni. Przepraszam, jeśli was zawiodłam. Jestem wdzięczna każdej osobie, która c.

Mam dla was niestety złą wiadomość. Na jakiś czas jestem zmuszona zawiesić bloga. Już wyobrażam sobie jak wielka fala krytyki na mnie spadnie, ale szczerze? W mojej obecnej sytuacji kompletnie mnie to nie interesuje i jest to mój najmniejszy problem. W moim życiu kilka rzeczy się spieprzyło i pokomplikowało. Mam wiele na głowie i cholernie dużo zmartwień. Nie mam głowy teraz do pisania opowiadania. Choćbym chciała na siłę usiąść i napisać, to nic z tego nie wyjdzie.

Wtorek, 3 września 2013. Zapytał, a mnie zamurowało. To już drugi raz jak o to pyta, a ja jeszcze bardziej nie wiem co zrobić. Przecież wtedy po naszych zaręczynach zaczęło się wszystko walić, a co jeśli teraz też tak będzie? Mam 100 myśli na minutę i sama nie wiem co zrobić. Nie mogę go tak trzymać wieczność klęczącego przede mną. Boże Jess weź się w garść. - wyjęczałam mu do ucha.

Dziękuję Wam z calutkieeeeeego serca, za te niecałe 2000 komentarzy, rozumiecie? Nie wierzę.

Córciu, zbudź się, błagam. - To były ostatnie słowa, które usłyszałem, zanim wyszedłem z pokoju szpitalnego. Kate znowu tu trafiła i zdążyła być już raz reanimowana. Ja, jej matka, Kim i James od dwóch dni nie ruszyliśmy się poza teren obiektu, by razem wspierać się w tych trudnych chwilach. Słucham, młody chłopcze? Ja znowu w sprawie Kate. Ahh, to ta moja młoda pacjentka? Według ekipy szpitalnej.

Obudziłam się przez uczucie, że ktoś mnie przytula mocniej co swojego ciała. Otworzyłam oczy i zobaczyłam Justina, który spał jak zabity, trzymając mnie bardzo blisko swojej klatki piersiowej. Przypomniało mi się jak pocałowałam jego pierś. Jak ja mu spojrzę w oczy? Czemu musiałam to zrobić? Przepraszam, nie powinnam. - powiedziałam cichutko wtulając się w jego klatę. - powiedział i podniósł mnie z wózka niosąc mnie do s.