Jeżeli chcesz płacz, to usuwa głęboki ból. Pozwól mi wejść do twojego serca, aby pokazać ci twoje przeznaczenie. Niedziela, 9 sierpnia 2015. Mógłbym jej powiedzieć, że ją kocham. Obyłoby się bez łez wzruszenia, wbitych pod skórę paznokci czy wyłamywania zdrętwiałych z zimna palców. Nawet nie musiałbym miętolić krawędzi koszulki. Tylko - czy nie wpadłbym wtedy w zgrabnie złożony wachlarz kłamstw? Kłamstwem, któ.

No i znowu nie ma tutaj rozdziału. Bardzo dziękuję za głosy w ankiecie i miłe słowa! Wyświetl mój pełny profil. Violetta po drugiej stronie lustra.

Amor, musica, pasion. Sobota, 25 października 2014. Z dnia na dzień, z godziny na godzinę, z minuty na minutę, z sekundy na sekundę. Odczuwam coraz większą pustkę w moim sercu. Coraz bardziej zatracam się w rzeczywistości. I chociaż bardzo się staram, już nie potrafię się śmiać, cieszyć. To, co kiedyś dawało mi tyle radości, pozbawione jest jakiejkolwiek wartości. Świat staje się szary, traci wszystkie swoje barwy. Teraz nie ma już nic.

Zamień swój smutek w najcenniejsze złoto. Sobota, 14 lutego 2015. BLOG ISTNIAŁ DOKŁADNIE 1 ROK I 1 MIESIĄC. Byli razem, a wraz z nimi ich miłość, którą tego dnia chcieli przypieczętować, a która z każdym dniem rosła i rosła i zdawać by się mogło, że kiedyś urośnie do rozmiarów niemożliwych. A wtedy będzie musiała pozostać już na zawsze.

Tú eres mi inspiración, tú eres mi canción. Tú eres mi inspiración, tú eres mi canción. Potrafimy kochać i marzyć, dlatego wszyscy jesteśmy zwycięzcami. Tak, zakończyłam tego bloga, ale to nie oznacza jeszcze, że kończę z pisaniem.

Potrafimy kochać i marzyć, dlatego wszyscy jesteśmy zwycięzcami. Niedziela, 30 listopada 2014. Powinnam bardziej się postarać z powitaniem. , ale nie na tym moja wypowiedź polega. Wiem, że zawiodłam wiele osób, w tym Hanię, dla której ten blog powstał. Przepraszam również tych, którzy czekali na odzew z mojej strony.

Daje wam całkowitą wolną rękę odnośnie zakończenia pisanej przeze mnie historii. Ja dałam wam początek, wy napiszecie dla samych siebie jej koniec. Każdy w niej może zostać kimkolwiek chce, może robić co tylko wam się zamarzy, spotykać się z kim tylko będziecie chcieli. To wy zakończycie to co ja zaczęłam.

Przekręciłam klucz w drzwiach i mocno je popchnęłam. Wyjęłam pęk metalowych blaszek z zamka i rzuciłam na mahoniową szafkę. Ściągnęłam płaszczyk, który odwiesiłam zaraz na wieszak, a potem moje ukochane koturny. Zabrałam torebkę i ruszyłam w głąb domu. Stwierdziłam, że muszę się jak najszybciej położyć, moi kuzyni mnie wykończyli. Na podłodze walały się czyjeś szpilki, z pewnością nie należące do mnie! To nie tak jak myślisz, skarbie! .