Sobota, 31 grudnia 2016. Leon nie miałeś przypadkiem jechać do mamy? Miałem - odparłem drapiąc Melkę po brzuszku. No więc - drążyła Ludmiła krzątając się po kuchni. Tak, Ludmi, wiem co mieliśmy - podszedłem do niej i przyciągnąłem do siebie - I nadal spędzimy ten wieczór razem. Mam wszystko ustalone, wątpisz we mnie? Ależ skąd - odpowiedziała zalotnie się uśmiechając. Zarzuciła mi ręce na szyję i zatraciliśmy się w głębokim pocałunku.

Rozdział 13 Tęsknie Ważna notka! Rozdział dedykuję wszystkim, którzy jeszcze tu są! Violu, już czas spać. - słyszę niski, męski głos rozbrzmiewający tuż przy moim uchu. Przechodzą po mnie ciarki, czuję obrzydzenie. Zapach alkoholu dociera do moich nozdrzy powodując jeszcze większy dyskomfort niż dotychczas, natomiast na mojej szyi spoczywa wysuszona, męska dłoń. W mroku dostrzegam chytry uśmiech i zawistny wzrok mojego ojca. - mruczy ściskając moją szyję.

Wzięłam dziewczynkę na ręce i podałam Leonowi. Mała od razu zaczęła się śmiać, a szatyn uśmiechnął się promiennie po czym zaczął nucić piosenkę z Króla Lwa. Uwielbiałam tą bajkę jako dziecko. - zaczął udawać początkowy dialog między Timonem i Pumbą na co lekko się zaśmiałam.

Sobota, 31 grudnia 2016. Zapytałam się siebie, a w ręce miałam pozytywny tekst ciążowy. - To nie możliwe - dodałam rozpaczona. - Nie -Co ja mam zrobić? Powiedzieć Leonowi czy nie? A jak on nie pokocha tego dziecka? Od razu nasunęło mi się milion pytań. Boje się reakcji Leona, na tą. Leon musimy porozmawiać - oznajmiłam. Lepiej będzie jeśli się przejdziemy - zaproponowałam. Więc o czym chciałaś porozmawiać? Cholera Vi.

I want to be with you. Wtorek, 13 grudnia 2016.