A day without you is like a year without rain Leonetta. Sobota, 26 listopada 2016. Rozdział z dedykacją dla wszystkich, którzy tu jeszcze są. Perfekcyjna burza wewnątrz mojego mózgu. Szybkim ruchem ręki przygładziłam zagniecenia na swojej sukience w kolorze czarnym. Przechylając głowę na prawy bok spojrzałam na swoje odbicie w wąskim lustrze, wmontowanym w szafę, które było tak małe, że nie byłam wstanie zauważyć całej mojej postaci. Violu jesteś już gotowa? .

Tak, to znowu ja. Chciałbym zapytać, jak się czujesz, czy wszystko u Ciebie w porządku. Jednak to pytanie zadaje od 5 lat i wciąż nie otrzymuje od Ciebie żadnej odpowiedzi. Mam nadzieję, że u Ciebie wszystko dobrze i że o mnie pamiętasz. Jednak ja, pisząc ten e-mail mam łzy w oczach, ponieważ obraz Twojej osoby w mojej głowie zaczyna się rozmazywać. Zapominam o Tobie, a to mnie przeraża. Emmo, tak bardzo się boję.

Środa, 21 grudnia 2016. Nuestro Camino - Rozdział 11. W tym momencie w radiu. Łapie głęboki oddech kiedy uświadamiam sobie, że był to jedynie sen. Pomimo, że wszystkie wydarzenia z tamtego wieczoru były jedynie moim wyobrażeniem, wciąż wypominam sobie słowa jakie mówiłam patrząc prosto w oczy mojemu ojcu. Nawet jeżeli nie miał racji i był bliski popełnienia kolejnego błędu, nie powinnam zachowywać się. Hej - wita się ze mną zaspanym głosem Violetta. - Jakieś plany na dziś? .