Strasznie się teraz z tym czuje, ale niestety muszę powiedzieć, że się nie wyrobiłam. A miał to być taka ładna data dodanie tego rozdziału, no ale trudno. A więc, nie wyrobiłam się z napisaniem tego rozdziału. Nie mam weny, nie mam pomysłu, a nie chce by był on wymuszony, ponieważ wtedy później będę żałować, że spaliłam dany temat itp. A więc jeszcze raz przepraszam. Strasznie dziękuję za każde komentarze, wszystkie rady, motywacje.

Sobota, 10 listopada 2012. Sobota, listopada 10, 2012. Sobota, 3 listopada 2012.

1 Uczęszczam do klasy o profilu brydżowym. 2 Od roku gram na perkusji. I mean - widzisz? Ten b.

Niedziela, 25 listopada 2012. Shuffle it all - Rozdział 2. Idzie zima, mam lenia. Nawet mi się nie chce dedykacji pisać, a więc to będzie chyba pierwszy rozdział bez. Dziewczyno, mówisz do człowieka, który mieszka w garażu z wariatem. Nie ma szansy, żebyś mnie zaskoczyła. Masz mnie za idiotkę? Trudno, muszę zaryzykować.

Sobota, 22 czerwca 2013. Słuchajcie mnie, moi Drodzy. Po prostu stwierdzam, że się troszkę. wypalam? Myślę, że to co piszę już nie ma najmniejszego sensu, bo jest denne. Więc dopóki nie uwierzę znowu w siebie, nie będę niczego pisać, bo to będzie bez sensu i wymuszone, czego ja sama nie lubię czytać. Piszę to, żebyście wiedzieli, że żyję, tylko nie mam weny. Kocham Was wszystkich, bez wyjątku.

przy pięćdziesiątym trzecim Jimmy nie wytrzymał. Warknął Robertowi prosto w twarz, jednocześnie dysząc niczym rozwścieczony byk goniący ubranych na czerwono Hiszpanów. Blondyn wsadził palce wskazujące w kąciki ust przyjaciela i uniósł je do góry. Nawet teraz wyglądasz posępnie - zrezygnowany Robert opadł na oparcie fotela i założył na uszy słuchawki. Jamie, Jim, Jimster! Człowieku, gdybyś od czasu d.

Siedziała teraz po turecku na fotelu pasażera. Włosy upięła z tyłu głowy, na nos założyła znalezione na tylnym siedzeniu okulary-lustrzanki, a pot spływał jej strużkami ze skroni. Na policzkach wykwitły jej rumieńce sprawiając, że jej blada cera nie wyglądała już tak strasznie w blasku dnia. Zapytała się, ciągle wpatrując się w miejsce, gdzie miała kontakt z jego skórą. Jeff, tam chyba jest woda! Chłopak natychmiast posadził ją z powrotem na siedzeniu i z.

Możecie piszczeć i płakać, ale nie zmienię zdania. to jedziemy? Pragnę zadedykować ten rozdział wszystkim tym, którzy wytrwali ten rok ze mną, gdy pisałam i tym, którzy ponad 6,000 razy otworzyli to opowiadanie i napisali ponad 100 komentarzy.