Przepraszam, za długą Gunsową przerwę, ale na chwilę pochłonęła mnie tamta historia.

Siedziała teraz po turecku na fotelu pasażera. Włosy upięła z tyłu głowy, na nos założyła znalezione na tylnym siedzeniu okulary-lustrzanki, a pot spływał jej strużkami ze skroni. Na policzkach wykwitły jej rumieńce sprawiając, że jej blada cera nie wyglądała już tak strasznie w blasku dnia. Zapytała się, ciągle wpatrując się w miejsce, gdzie miała kontakt z jego skórą. Jeff, tam chyba jest woda! Chłopak natychmiast posadził ją z powrotem na siedzeniu i z.

Możecie piszczeć i płakać, ale nie zmienię zdania. to jedziemy? Pragnę zadedykować ten rozdział wszystkim tym, którzy wytrwali ten rok ze mną, gdy pisałam i tym, którzy ponad 6,000 razy otworzyli to opowiadanie i napisali ponad 100 komentarzy.

Piątek, 5 kwietnia 2013. 0 Place Where We Start. Pośpiesznie wyskoczyłem z ciepłego, bezpiecznego wnętrza liceum prosto na lejący deszcz. Naciągnąłem na głowę kaptur, chroniąc włosy przed zmoczeniem. Tego tylko brakowało, żeby przykleiły mi się do twarzy. Ruszyłem biegiem przez zalane kałużami ulice, pozwalając moim trampkom przemoknąć - dla dobra sprawy. Idąc po brukowanym chodniku w zamyśleniu wpadłem na jakąś kobietę z zakupami. Co ty sobie wyobrażasz smarkaczu? Pańcia z lekka p.