Sobota, 22 czerwca 2013. Słuchajcie mnie, moi Drodzy. Po prostu stwierdzam, że się troszkę. wypalam? Myślę, że to co piszę już nie ma najmniejszego sensu, bo jest denne. Więc dopóki nie uwierzę znowu w siebie, nie będę niczego pisać, bo to będzie bez sensu i wymuszone, czego ja sama nie lubię czytać. Piszę to, żebyście wiedzieli, że żyję, tylko nie mam weny. Kocham Was wszystkich, bez wyjątku.

Jest wczesne rano, a ja zabieram się za pisanie dla. Was notki, yey . Miałam ją zacząć pisać nieco wcześniej, ale. Mama zaproponowała abyśmy pojechali do cioci, w sumie widzę. Ją codziennie, jednak postanowiliśmy odwiedzić ją w jej domu. Dokładnie tydzień temu w sobotę, była Wigilia, najbardziej czego się. Nie mogłam doczekać to tego, że w końcu mogłam zjeść czerwony. Barszcz z uszkami, który w moim domu jest robiony tylko na Święta Bożego. Ledwo zjadłam drugie danie haha.

Sobota, 8 czerwca 2013. Oddech, westchnięcie, oddech, kolejne westchnięcie, przełknięcie śliny i kolejny oddech, a słowa jak na złość nie chciały mi wypaść z gardła. Spojrzałem na wypraną z emocji twarz Joan. Chyba trzeba porozmawiać z kimś, kto kilka godzin temu miał próbę samobójczą, prawda? Jakoś nie bardzo, bo jak myślę o sobie to chce mi się rzygać.

przy pięćdziesiątym trzecim Jimmy nie wytrzymał. Warknął Robertowi prosto w twarz, jednocześnie dysząc niczym rozwścieczony byk goniący ubranych na czerwono Hiszpanów. Blondyn wsadził palce wskazujące w kąciki ust przyjaciela i uniósł je do góry. Nawet teraz wyglądasz posępnie - zrezygnowany Robert opadł na oparcie fotela i założył na uszy słuchawki. Jamie, Jim, Jimster! Człowieku, gdybyś od czasu d.