OPOWIADANIE OFICJALNIE ZOSTAŁO ZAWIESZONE I NIE BĘDZIE KONTYNUOWANE, JEŚLI KTOŚ CHCE WIEDZIEĆ WIĘCEJ NA TEN TEMAT TO KLIKTU. Widziałam jak się do mnie zbliżał, niestety mój mózg i ciało zareagowały wolniej, więc zanim zdołałam choćby pomyśleć o ucieczce, on stał już naprzeciw mnie. Co do cholery Chand! Co mam mu powiedzieć? Pokręciłam głową, wszystkie te pytania chodziły mi po głowie, a on czekał aż wreszcie coś powiem.

Cześć i czołem, pragnę Wam tylko przekazać, że rozdział pojawi się dopiero w sierpniu. Jestem w okresie przed egzaminami i nie mam czasu na zajmowanie się blogiem, do tego mam nierozwiązane sprawy prywatne. Musicie uzbroić się w cierpliwość. Ps to zabawne, że ludzie oczekują ode mnie szacunku, podczas kiedy nie pałają nim do mojej osoby, czyż nie? Udostępnij w usłudze Twitter.

Serdecznie zapraszam na moje nowe opowiadanie. Piątek, 8 marca 2013. Upił łyka przestudzonej kawy, którą nosił po mieście od ponad godziny, w zwykłym papierowym kubku i zmarszczył czoło, czując w ustach gorzką końcówkę napoju. Zerknąwszy na wygaszony wyświetlacz telefonu, Justin przeczesał palcami swoją grzywkę i nasunął na nos ciemne okulary, które tego dnia naprawdę były potrzebne, by nie oślepnąć od rażących w oczy promieni słonecznych. Zanim wyszedłem z domu, zad.

Szkoła, znajomi rodzina - to było moim głównym zajęciem. Świat pędził do przodu i wydawało się, że nic nie jest w stanie zatrzymać coraz szybszego rozwoju technologii. Mówiono, że już niedługo maszyny zastąpią ludzi w fabrykach, czy innych miejscach pracy, a nam wszystkim będzie się żyło jeszcze łatwiej, wygodniej. Żyło nam się dobrze, przynajmniej ja tak to odczuwałam. Mimo licznych przeciwności losu byliśmy szczęśliwi i potrafiliśmy im sprostać.