Kochani, długo zwlekałam z tym postem. Przepraszam was bardzo, ale i tak już pewnie straciliście nadzieję na to, że coś się tu jeszcze pojawi. Przez ten wolny, świąteczny czas nawet próbowałam coś napisać, ale nic mi się nie kleiło i ostatecznie się poddałam. To teraz pora na tłumaczenie. Dobra, mam jeszcze parę argumentów, ale nie będę was zanudzać. No i mam nadzieję do napisania! .

Niedziela, 27 kwietnia 2014. Nie zostało mu już nic. Usłyszał delikatne pukanie do drzwi. Proszę- powiedział ostro przekonany, że to Adam który za chwilę znów zacznie domagać się pieniędzy. Nawet nie podniósł wzroku na osobę która weszła do gabinetu.

- pocałował ją w policzek. To dobrze bo musimy się zbierać . Dzwonili ze szpitala, mam dzisiaj nocny dyżur. Samborowi coś wypadło, coś z dzieckiem - krzyknął z łazienki. Ale przecież mamy jeszcze trochę czasu, prawda? I spojrzała na prysznic. To do zobaczenia jutro Wiktorio - pocałował ją delikatnie.

FaWi - zamknięty rozdział? Wtorek, 18 sierpnia 2015. Tak kolejna część i dwie wiadomości ode mnie. Rozmyślania Ricardo, który skrzętnie przygotowywał swoją podróż do Londynu przerwał cichy pisk telefonu stacjonarnego .

FaWi-Żyjmy dla siebie,nie patrząc na innych. Sobota, 7 marca 2015. Tej nocy nie zmrużyła oka. Myślała o tym jak się wygłupiła, o samotności, o uczuciu porażki. -Wpatrując się w zielone światło budzika,który powoli odmierzał nie przespane godziny, rozmyślała o miłości. Czemu nie? Daj mi 15 minut zaraz do Ciebie zejdę. -Powiedziała po czym uśmiechnęła się ironicznie. Ok -Powiedziała po czym znów wróciła pod kołdr.

Wiktoria siedziała na ławce pod salą operacyjną. Nawet w bufecie nie można .

FaWi - prawdziwa miłość przezwycięża wszystko. Czwartek, 11 grudnia 2014. Najpierw chciałbym Was bardzo serdecznie przeprosić. Wiem, że nowa część miała być wczoraj ale zwyczajnie nie miałem czasu. Przedłużył mi się dyżur w szpitalu, a jak wróciłem do domu to trzeba się było zająć synem i tak zleciał mi cały dzień. Więc oto jest 2 część opowiadania mam nadzieję, że się spodoba.

FaWi - nawet jeśli wszyscy już w Was zwątpili, pokażcie im, że się mylili. Wtorek, 20 stycznia 2015. Niestety wyprowadzka zbliża się nieubłagalnie. Już 10 lutego odlatuje mój samolot, a wraz z nim odlatuje także szansa na kontynuowanie tego bloga. Fragment, który dzisiaj dodam nie będzie ani tradycyjnym nextem ani też miniaturką. Będzie to po prostu epilog. Mam nadzieje, że spodoba Wam się. Po raz ostatni do Was piszę. W- Andrzej spodziewałeś się kogoś? F- Wiki .