On efface tout et on recommence. Bienvenue sur an English summer rain. Le nom de ce blog fait référence à une chanson de. Je vous ferai partager mes histoires yaoi.

Następnego dnia Justin obudził się w pokoju, w którym spędził 19 lat swojego życia. Przez chwilę poczuł się jak beztroski nastolatek, jednak kiedy odwrócił głowę, zobaczył swoją córkę leżącą obok niego i zrozumiał, że nic nie jest takie jak kiedyś. Kochał Emily i wiedział, że nie pozwoli na to, żeby coś ich rozdzieliło. Długo macie zamiar tu zostać? Jeszcze nie wi.

Nadal nie wiem czy ktoś w ogóle będzie to czytał i komentował, ale mam jednak wielką nadzieję, że będziecie. To ostatni post na tym blogu. Jeśli macie jakieś pytania zapraszam na mojego aska ask.

Dlaczego zgodziłam się wsiąść do auta człowieka, który pobił Nicka? Westchnęłam, kręcąc się w siedzeniu. Skłamałabym mówiąc, że się nie denerwowałam. Jedyne czego chciałam, to dowiedzenie się gdzie jadę. Wpakowałam się w niezłe gówno. Oblizując usta, wzięłam kilka głębokich wdechów, próbując przestać się denerwować. A jeśli on chce cię zabić? Przełknęłam głośno ślinę. W myślach się spoliczkowałam, słysząc, jak bardzo głupio to zabrzmiało. Co to za pytanie? Odwrócił głowę w moją stronę. Boisz się mnie, wi.

Zakładam, że część z was spodziewała się rozdziału IV, zaś druga połowa zaczęła domyślać się, że jednak coś jest nie w porządku. Teoretycznie już jest napisany, praktycznie brakuje mniej-więcej piętnastu zdań by został opublikowany. Tymczasem, nie jestem w stanie wam obiecać, że go kiedykolwiek przeczytacie. Trzeba było zmotywować mnie do pisania. Napisanie komentarza w przeliczeniu na czas jest kroplą w morzu godzin, które zmarnowałam by napisać dla was rozdziały.