Na blogu mogą pojawiać się niecenzuralne słowa, elementy walk i możliwe, że 15 będzie wymagane. Wtorek, 10 lutego 2015. 15 Są takie rzeczy, których będziemy żałować do końca swoich dni. Zrobiłam sobie z powrotem aska, jest na górze zalinkowany. Jeśli chcecie, to pytajcie. Jeśli chcecie, to odwiedźcie Kyoku-Uchihę. Hidan przez dłuższą chwilę milczał.

Ej, Zenek, gościu, zobacz. Ta dziwna laska od przygód Aomi dodała notkę! NO NIE PIERDOL, ZDZISIEK. O, szukałam cię! Ej, pliska, przygarnij mnie i dziecko! Spytałam, a dziewczyna uniosła brwi, zaskoczona. Po krótkiej chwili parsknęła śmiechem, w jej oczach próżno było jednak doszukiwać się jakiejkolwiek wesołości. Jako bohaterka parodii nie musiałam mieć niczego, co poparłoby moją teorię. Wypadało co prawda kiedyś opanować analizowanie sytuacji, ale do t.

Witajcie kochani po tak długiej przerwie! Prawda jest taka, że 1. nie miałam zamiaru nigdy zawieszać bloga 2. później nie miałam zamiaru do niego wracać. Jednak ze względu na takie, a nie inne okoliczności - o których się rozpisywać nie będę - postanowiłam, że czas doprowadzić szkołę liścia do końca. Dramat, obyczaj, romans, komedia. Sentyment powraca, ja chyba też.

Każdy człowiek podejmuje decyzje, lecz nie każdy właściwe. Yuki, Mizuko, Karasu i Shun stanęli w pewnej odległości od starszej kunoichi, po czym zaczęli wsłuchiwać się w to, co miała do przekazania. 8212; A po co są te zgody? Przygryzła wargę, zaczyn.

Możemy uczyć się kochać jeszcze raz. Niedziela, 28 lipca 2013. Gdzie ja jestem? Rozglądam się wokół. Spojrzałam przed siebie, ale nic nie zauważyłam. Postawiłam pierwszy krok, potem drugi. Przed oczami przemknęły mi obrazy z minionych wydarzeń. Z moich ust wydobył się jęk przerażenia. Co z Sarielem? 8211; krzyknęła, kiedy już spokojnie mogłam usiąść.

Na trening z Jiraiyą wyruszyłam krótko po moich ósmych urodzinach. Co robiliśmy? A co dopiero podglądał kobiety? Nie musiałam długo czekać na odpowiedź. Shingo to mistrz, jeśli chodzi o wyczuwanie chakry. Gdy Jirayia opowiedział mu o zdarzeniu z Kraju Śniegu, mężczyzna spojrzał na mnie z wyzwaniem. U mnie tak łatwo ci nie pójdzie. - Rzekł wręczając mi zatyczki do uszu i, co mnie zdziwiło, nosa. Kazał stanąć mi na środku jeziora.

Przybyłam z szczęśliwą wiadomością - oto właśnie otworzyłam to opowiadanie na nowo, na nowym adresie, z nową szatą graficzną, z nową historią i nowymi zagadkami do odkrycia! Jeśli chcecie, podzielcie się refleksjami na temat szablonu i proszę, zdradźcie mi, czy wygląda on dobrze na Waszych rozdzielczościach. Sobota, 17 maja 2014. Dla tych, którzy zaglądali tutaj dla pewnego super-przystojnego, czerwonookiego demona, mam złą wiadomość - Sebastian Michaelis już nie istnieje.

Krew rozbryznęła we wszystkie strony, brudząc jej twarz, ręce i włosy. Dziewczynka krzyknęła rozpaczliwie i podbiegła do rodziców. - zaszlochała i swoimi małymi rączkami usiłowała ich podnieść. Ubabrana w czerwonej cieczy błądziła wzrokiem po pomieszczeniu, poszukując czegoś, co mogłoby zatrzymać krwawienie. Nie uratujesz ich - usłyszała za uchem. - powtórzyła przytłumionym głosem - Wstańcie. Oddech ustał, a ciała opadły bezwładnie na podłogę.

Come away with innocence and leave me with my sins. Obudziłam się po jedenastej z wielkim bólem głowy i ściśniętym żołądkiem. Dobrze wiedziałam, że objawy te wskazują na strasznego kaca. Przyjęłam jednak mdłości jako karę za własną głupotę. Kto normalny upija się w sztok, by zminimalizować głupie myśli i wyrzuty sumienia? Upiłam się przez sprawy związane z Sasuke, a koniec końców i tak wylądowałam w jego ramionach. Dlaczego nie upiłam się do nieprzytomności? Nie widząc reakcji ze stron.