Love is in the air. Niall, nie masz mnie za co przepraszać, naprawdę - powiedziałam i włożyłam ciuch do walizki - Byłeś zdenerwowany, jak każdy z nas i miałeś prawo się tak zachować. Nie w stosunku do ciebie. I tak już wiele przeszłaś, wiele usłyszałaś i zobaczyłaś, a ja zamiast wspierać cię.

Interesująco zaczęłam ten nowy rok, nie ma co! A następnego dnia leżałam sama w szpitalnym łóżku. Mogłam normalnie oddychać, mogłam mówić i robić dosłownie wszystko, ale pod warunkiem, że miałam leżeć w łóżku. Po południu odwiedziła mnie Claire. O dziwo, nie była sama. Obok niej dreptała radośnie mała dziewczynka, która poprzedniego dnia przybyła do mnie w odwiedziny jako pierwsza od dnia wypadku. Cześć - powiedziała uśmiechając się szeroko i machając mi swoją małą chudą rączką.

Witajcie, moi drodzy! Powoli wracam do świata żywych, nadrabiam zaległości na waszych blogach i powolutku sobie piszę. W opowiadaniu mogą znaleźć się fragmenty drastyczne.

Okej, w takim razie, do kiedyś - odpowiedziała brunetka i pocałowała mnie delikatnie w policzek. Wszedłem do rezydencji Mikaelsonów, udałem się łazienki. Zrzuciłem z siebie brudne ubrania i wszedłem pod strumień ciepłej wody. Przed oczyma miałem kilka pięknych, niezwykle czułych scen. Damon, gdzie byłeś? Hej- wyszeptała ochryple patrząc mi w oczy.

Wtorek, 1 lipca 2014. Drzwi otworzył mu młody brunet. Cristianowi nogi lekko ugięły się w kolanach. Jej chłopak? Ale przecież Marc mówił, że go kocha. Poprawka, tak było rok temu zanim wszystko zniszczył. Czy jest może Julia? Piłkarz zapytał łamaną francuszczyzną. Oczywiście, już wołam - odwrócił głowę w głąb mieszkania - Juuuuulia ktoś do ciebie! Następnie ponownie spojrzał na Tello i uśmiechnął się do niego. Zapytała drżącym głosem i cofnęła się lekko.