Rozdział 39 - Najlepszy przyjaciel. Otworzyłam oczy i od razu wiedziałam, że jestem we właściwym miejscu. Czarne, a zarazem tak znajome, panele podłogowe wciąż były idealnie wypolerowane i błyszczące. Hermiono, nic ci nie jest? Nie ujrzałam nad sobą nikogo prócz wcześniej wymie.

Środa, 21 stycznia 2015. Chciałam wrócić, a jednocześnie włączając komputer by pisać dopadała mnie utrata chęci, weny, wszystkiego. Może to za wcześnie, by powiedzieć definitywne nie. Ale chyba nie mam już do tego takiej chęci jak kiedyś. Nie wyrabiam się w terminach. Modzie zaraz stukną dwa lata, jest jeszcze Wojna Samców, która czeka na prolog. Jak ja już o tym.

Przepraszam za opóźnienie, ale uniwersytety są skomplikowane. W opowiadaniu mogą pojawić się wulgaryzmy oraz sceny brutalne. Z trudem zmuszał tłuste cielsko do poruszania się. Zdechnę tutaj, a nawet gdybym to jakimś cudem przetrwał, to spaliliby mnie ż.

Piątek, 22 sierpnia 2014. Nawet nie skończył mówić, a James zamachnął się i uderzył chłopaka w nos. Upadł na podłogę i złapał się za uszkodzoną część ciała. Już jest wszystko pod kontrolą, możecie się spokojnie bawić! 8211; krzyknął Remus, uprzedzając Syriusza.

Czwartek, 21 marca 2013. Myślałam, że na tym blogu, żaden post już się nie pojawi, a tu taka niespodzianka. Zostałam nominowana przez Lunę Lovegoog. Za co jej serdecznie dziękuję ;D. 1Co zainspirowało cię do napisania bloga? 2Ulubiona postać z HP? 4O czym marzysz najbardziej? Niemiecki 333 i B.

Na samym początku chciałam bardzo Was przeprosić za tak długą nieobecność. Drugi tydzień ferii spędziłam odcięta od internetu, a po powrocie wpadłam w wir szkolnych obowiązków i dopiero w ten weekend znalazłam czas na napisanie tego rozdziału. Odpowiedziałam też na komentarze pod poprzednią notką - jeszcze raz przepraszam, że dopiero dzisiaj. Mam nadzieję, że to już nigdy nie będzie musiało się powtórzyć. Poczułam, że łzy wzbierają mi w oczach.

Nie zawsze potrafimy uzasadnić, co nas prowadzi właśnie w tym, a nie innym kierunku. Niedziela, 5 stycznia 2014. W życiu zdarzają się takie chwile, że potrzebujemy usiąść, odciąć się od świata i uporządkować pewne rzeczy. Bowiem w głowie panuje taki mętlik, iż człowiek czuje się jak chodzący chaos. Co cię trapi, Syriuszu? Black powoli przeniósł na niego spojrzenie i westchnął głęboko.