Wyjaśnienia słów zaznaczonych na fioletowo. Dziewczyna wyglądała naprawdę pięknie, tylko nie chciała tego przyznać. 8211; Jak wam nie wstyd, panowie? 8211; rz.

9668; Boy that you fear. 9668; Its only dream.

Czemu z jej ust akurat teraz musiał się wydobyć tak gardłowy odgłos? Odchrząknęła, po czym dodała głośniej. Nie boisz się tak sama włóczyć w nocy po lesie? Po pierwsze nie włóczę się po lesie, tylko na jego skraju, a po drugie swego diabli nie biorą.

Piątek, 7 sierpnia 2015. Sobota, 1 sierpnia 2015.

Tamtego popołudnia obumarła najpilniej strzeżona cząstka mojej niewinności. Strach przypuścił na mnie niespodziewany atak, za to nieposkromiona. Złość okazała wreszcie swą mocarną siłę, blokując moje niezdarne ruchy na polu tej wysoce nieuczciwej walki. Osobowość uroczej Valli uległa drastycznemu rozkruszeniu, co pchnęło nowo narodzoną. Co się z tobą dzieje, Vallo? Zapytałam samą siebie, a na me usta wpełzł wyraźny ślad radosnego chaosu pełgającego w mym sercu. 8211; niski ton kr.

Wpisy będę pojawiać się chronologicznie, w odpowiednich odstępach czasowych. Nowości już WKRÓTCE! Gorąco zachęcam do sprawdzania strony na bieżąco i zapoznania się z jej treścią. Dziękuję Wam wszystkim z całego serca za obecność oraz wsparcie na blogu i mam nadzieję, że nadal ze mną pozostaniecie. Opublikowany w Wspomnienia Zagubionych Dusz. Niech radosne Alleluja będzie dla Was ostoją zwycięskiej miłości i niezłomnej wiary.

Na pewno nie chcesz z nami jechać? Spytała mnie matka, poprawiając sobie apaszkę zawiązaną wokół szyi. Na pewno - stanowczo odpowiedziałem - w końcu ktoś musi mieć oko na profesora, prawda? Prawda - odpowiedziała smętnie - Morgan mnie kiedyś do grobu wpędzi. Dla niego dzień, w którym nie wysadzi swojego gabinetu w powietrze, jest dniem straconym! Co za człowiek, co za człowiek . - mruknęła z dezaprobatą, przyglądając się swojemu lustrzanemu odbiciu. Odgłosy jej kroków było słychać.

Tonks tego dnia obudziła się w znakomitym humorze. Otworzyła oczy i czym prędzej wyskoczyła z łóżka. Słońce przyjemnie zaczęło przygrzewać jej twarz. Otworzyła okno na całą szerokość i nawet nieprzyjemne skrzypienie nie odciągnęło jej uwagi od pięknego krajobrazu rozpościerającego się za oknem. Z lekkim żalem zsunęła się z parapetu i na bosaka podbiegła do szafy. Otworzyła ją i zamyśliła się. Spojrzała na swoje odbicie i uśmi.

Czwartek, 31 grudnia 2015. Zapytaj mnie, co to jesień. Zapach rozstania, cichy pomruk tęsknoty. W których przechowywane są nadzieje. Zapytaj mnie, co to zima. Powiem, że to posłanka smutna. Zabiera wszystko, zostawia chłód. Łamie serca, rozdziela bratnie dusze. Że doceniamy to, co mamy. Zapytaj mnie, co to wiosna. Uśmiechnę się, odpowiem że niesie nadzieję. Pragnienia gorętsze niż serce Słońca.