Piątek, 30 listopada 2012. Kochani, naprawdę bardzo was przepraszam, że tak długo nie pisałam tutaj rozdziałów. Niestety zawieszam tego bloga na czas nieokreślony. Worlds will be just worlds. Till you bring them to life.

Z przykrością, chciałabym ogłosić, że zawieszam tego bloga. Jak widać straciłam wenę, nie wiem co dalej pisać i jak to pociągnąć. Teraz kiedy to czytam, wydaję mi się, że to było nieskładne. To historia, w którą chcę wierzyć. I naprawdę mam nadzieję, że mi się uda.

Owolnym, bezszelestnym krokiem przemknęłam przez główny korytarz budynku. Minęłam pokoje wciąż należące do przyjaciół i po raz setny tego dnia skierowałam się do swojej samotni. Nie wiedziałam co właściwie robię, ani dlaczego to robię. Jak zwykle pałętałam się po domu bez większego celu. Przechadzałam się po prawie każdym jego zakątku, oprócz dwóch. Dwóch pokoi, w których od ponad roku leżą nietknięte rzeczy moich przyjaciół. Chciałam zapomnieć o waszym istnieniu,.