Koniec tej serii po prawie roku nawet mnie zaskoczył. Tak myślałem, że zostałeś tu pogrzebany. Czy w tej firmie pracujesz tylko ty? .

Game of Illusions - Prologue. Pomieszczenie nie było zbyt duże i szykowne w porównaniu z resztą pokoi, które minął po drodze. Chanyeol bez problemu odgadł więc, że nie mogło być ono dostępne dla zwyczajnych gości hotelowych. Materiał, którym wyłożono ściany tłumił dźwięki, a ciężkie metalowe drzwi otwierał dziesięciocyfrowy kod. Szyba, za którą rozciągał się widok na nocną panoramę miasta, również wyglądała.

W bliskim czasie, prawdopodobnie, pojawi się tu kolejny One Shot. Mam nadzieje, że dzięki niemu, blog znów wróci do życia. Piątek, maja 01, 2015. Tworzy się nowy One Shot.

So do you love me? Wiem, że niektórzy czekają na dalsze rozdziały, ale szczerze zawiodłam się po ostatnim rozdziale. Wyświetleń rozdziału jest dużo, ponad 700, komentarzy 6. W dodatku te z opinią to 4. Naprawdę nie chcę marudzić i wymuszać od was komentarze, ale czuje się, jakbym pisała dla siebie, więc jeżeli mam dalej pisać i tracić nerwy oraz zdrowie na marne, to podziękuję.

Usiadłem na fotelu w rogu pokoju i obserwowałem dyskretnie parę siedzącą na kanapie. To dla niego Minee zakończył nasz związek, przekreślając wszelkie plany na przyszłość. Dokładnie pamiętam jego słowa, które złamały moje serce. Minee-zacząłem lecz przerwał mi gestem ręki.

Just like a christmas day. Au, komedia, romans. W ostatnie święta oddałem ci serce, jednak następnego dnia nie potrafiłem zrobić tego po raz kolejny. Mam nadzieję, że się wam spodoba. Hwaiting! 9472; Otwórz wreszcie te cholerne drzwi! 9472; Junmyeon od razu rozpoznał głos dochodzący z klatki schodowej. Zrobił tak jak mu kazano, a jego oczom uka.

Ah Alice posiadała wszystko, co sprawiało, że była szczęśliwa. Pracę w cukierni umiejscowionej w centrum Seulu, przytulne mieszkanie, które dzieliła ze swoim chłopakiem Kim Jonginem oraz najlepszego przyjaciela, który przesiadywał w ich mieszkaniu całe dnie- Oh Sehuna.

Błogosławieni, w których krzak żądz usechł. Wtorek, 15 marca 2016. W gorach spowitych chłodem i ciemnością, jedna kobieta nie zniechęcona ostrym powietrzem zmierzała ku niższym piętrom wysokiego szczytu, na ktorym przebywała. Jej włosy stały się białe niczym śnieg, jakim stale były okryte a skóra została taka sama, nienaruszona, blada jak za dawnych lat. Oczy również były skute lodem, jednak biło w nich jeszcze stare ciepło. Usłyszała szept rozchodzący się echem.

Miałam dodać to wcześniej, ale miałam małe zamieszanie i brak internetu. Kolejną część postaram się stworzyć jeszcze do końca miesiąca, ale nie obiecuje ponieważ niedługo czeka mnie przeprowadzka jak i studia jak i sama praca więc może być nieco ciężko, ale nie można się nigdy poddawać i zawsze trzeba mieć nadzieję na lepsze jutro. Tak, zawsze umieramy sami. Ale czy nikt nie chciałby, aby w tych ostatnich godzinach był przy tobie? Najchętn.