Piątek, 31 sierpnia 2012. Mam nadzieję, że mnie nie zabijecie, ale to opowiadanie zawieszam. Przykro mi, ale nie mam na niego ani chęci, ani weny. Po prostu mam pusto w głowie. Może do niego kiedyś wrócę i skończę. Druga sprawa jest taka, że zacznę nowe opowiadanie na tym samym blogu. No więc piszcie co myślicie.

Wtorek, 13 stycznia 2015. Niall, to chyba nie jest potrzebne - wzięłam jego ręcę w swoje małe dłonie i potarłam jego ciepłą skórę. Chłopak popatrzył w moje uczy, a ja błagałam, by były chociaż w pewnym stopniu przekonujące. Chodżmy razem po coś do picia - położył rękę na mojej talii i wyznaczył mi kierunek, gdzie mam iść. Przytrzymasz mi na chwilę? Już jestem - krzyknęłam w momencie, kiedy otworzyłam drzwi.

Jak widzicie wreszcie postanowiłam coś dodać. Mam nadzieję, że rozdział się spodoba. Chciałabym abyście pozostawili po sobie jakiś ślad w postaci komentarza. Dla WAS to niewielka prośba, a dla mnie coś niesamowicie nakręcającego. Spytali chłopacy kiedy przekroczyłem próg naszego apartamentu. Chyba nie chcesz teraz tego robić? Z nogą w gipsie? Spojrzała na mnie z litością. - Wsunęła kolano między .