Jak widzicie wreszcie postanowiłam coś dodać. Mam nadzieję, że rozdział się spodoba. Chciałabym abyście pozostawili po sobie jakiś ślad w postaci komentarza. Dla WAS to niewielka prośba, a dla mnie coś niesamowicie nakręcającego. Spytali chłopacy kiedy przekroczyłem próg naszego apartamentu. Chyba nie chcesz teraz tego robić? Z nogą w gipsie? Spojrzała na mnie z litością. - Wsunęła kolano między .

Panna Peazer oraz Marin - rzekła wskazując na Danielle i Amber - oskarżają cię o kradzież bransoletki należącej do Danielle, czy to prawda? Proszę, może pani szukać, lecz z pewnością.

Pisze to, ze względu na jeden komentarz. Wstawię tu po prostu odpowiedź na ten komentarz, chociaż naprawdę nie rozumiem o co jest taka wielka tragedia. Po co? Chyba ci na rękę, że skończyłam, prawda? Niedziela, 22 lipca 2012.

Sobota, 29 września 2012. NIALL, DWA MIESIĄCE PÓŹNIEJ. Co ty tam wiesz- mruknąłem pod nosem, zawzięcie krzyżując ręce. Chłopak zaśmiał się głośno, kątem oka spoglądając na moją dziewczynę. Niall, jak twoja dziewczyna? Jej stan się poprawił? Co na to twoja mama? Stęskniłem się za nią. Mimo że jest tak blisko, czuję jakby była za daleko. Jest tutaj, ale jest gdzie indziej. To wszystko jest takie skomplikowane! Wpadłem do szpitala o wiele bardziej zamaszyście niż zwykle.

Niedziela, 22 lipca 2012. Hej, chciałam was tylko poinformować, że nie piszę już tego bloga bo widzę, że nikt tego nie czyta. Czwartek, 5 lipca 2012. Chyba się gdzieś wybierasz? .