Powoli wracam do świata fanfiction, chociaż patrząc na zaległości będzie to dla mnie niesamowicie trudne. Jednak dam radę! Jestem Wam to winna. Piszę tę notkę głownie dlatego, aby skierować do Was prośbę. Jeśli widzicie na swoim blogu, że go czytałam i nagle przestałam, a w Spamie nie ma Waszego komentarza z linkiem, to proszę, dodajcie go. Kiedyś porządkowałam zakładkę Spam i przez przypadek usunęłam kilka komentarzy.

Mecz rewanżowy Manchesteru United z Borussią Dortmund, gdzie Czerwone Diabły byli gospodarzami - nic gorszego nie mogło mnie spotkać. Oznaczało to, że będę musiała spotkać się z Leo. Adnan bardzo nalegał, abym pojechała na ten mecz. Załatwił mi nawet bilety nad ławką rezerwowych. Zamieszkałam u niego zaraz po przylocie do Manchesteru. Od tamtej pory zdążyłam poznać wielu zawodników United np. Alexa Buttnera, z którym Adnan się przyjaźni. Tak się denerwujesz tym meczem? Mam nadzi.

Zawołał ktoś nieznajomy za plecami Rity. Rita gwałtownie się odwróciła i zobaczyła wysoką dziewczynę o blond włosach. Blondynka w Brazylii? Miała około szesnastu lat. Błagam, powiedz, że mam rację. To ty jesteś dziewczyną Marco Reusa? Zapytała nastolatka z wyraźnym niemieckim akcentem. Skąd ta dziewczyna ją zna? Odkąd wyjechała z Londynu minął rok a przecież kiedy byli razem nie afiszowała się aż tak bardzo z nim. Jeszcze raz chciałam Wam podziękować za wszystkie kom.

Przechadzałam się ulicami Mediolanu ze Stephanem pod blaskiem księżyca, kiedy zauważyłam lekki blask fleszu w oddali. Po chwili ponownie zobaczyliśmy migające światło. Tym razem byliśmy już na tyle blisko, aby rozpoznać fotografa za rogiem ulicy. Stephan zaczął biegnąć w jego stronę, aby mu wyrwać aparat i skasować zdjęcia, niestety tamten uciekł. Kompletnie nas zamurowało, lecz obydwoje zachowaliśmy zimną .

Czwartek, 7 sierpnia 2014. Siedziałam akurat w salonie i grałam w FIFĘ na xboxie. Tata jak zwykle był na zawodach. Nie skakał już, ale był w sztabie szkoleniowym Austriaków. Właśnie strzeliłam bramkę Manchesterowi United kiedy usłyszałam dzwonek do drzwi. Niepewnie podeszłam i popatrzyłam przez noktowizor. Moim oczu ukazał się dorosły, szczupły mężczyzna o blond włosach. Jego twarz kogoś mi przypominała. Taki sam nieśmiały uśmiech jak mój! Uchyliłam.

Sobota, 2 sierpnia 2014. Pewnego wakacyjnego dnia siedzieliśmy razem z Lucasem na tarasie w jego domu. Postanowiłam z nim zamieszkać zaraz po tym jak mi się oświadczył. Było to tydzień wcześniej, zaraz po tym jak wyszłam ze szpitala. Zadzwonił do mnie i poprosił o spotkanie. Nie miałam pojęcia o co chodzi, ale kazał mi się ładnie ubrać. Teraz wylegiwaliśmy się na leżakach za naszym domem i wspominaliśmy nasze wzloty i upadki pijąc przy tym koktajl owocowy.