Człowiek nie może walczyć z przeznaczeniem. No, więc osoby, które jeszcze czytają tego bloga, albo do niego powracają albo cokolwiek innego robią tutaj zapraszam na swój nowy blog.

Minęło sporo czasu od ostatniego wpisu, dopadł mnie totalny brak weny, czasu i sił. Wpadłam na pomysł, żeby opisać pewną historię, tym razem bez piłki nożnej, coś totalnie mojego. Chciałybyście poznać mojego Hero? Udostępnij w usłudze Twitter.

No wiedzie ale to był długi i męczący dzień z tymi zakupami a potem pakowaniem. Wróciłyśmy z Ann do pokoju, gdzie czekały dziewczyny, które podejrzanie leżały na łóżku, więc zaczęłam gorączkowo myśleć co mogły przez tą godzinę mogły zmalować kiedy to ja ścigałam Ann. Na koniec za to ona wpadła na sam koniec do basenu oczywiście tylko z lekką moją pomocą. Mogły wymyśleć jak pogodzić mnie z tym pacanem. Drugi z nich to mogły gadać o tych idiotach.

Remus krążył niespokojnie po pomieszczeniu. Północ wybiła już jakoś dziesięć minut temu, a Tonks wciąż się nie pojawiała. Słyszał tykanie zegara wiszącego nad jego głową, widział wskazówki ukazujące godzinę dwudziestą czwartą trzydzieści pięć. Emocje zmieniały mu się szybko, niczym w kalejdoskopie. Z początku czuł nadzieję, potem strach, później smutek, złość, znowu nadzieję, aż w końcu całkowity jej brak.

Wolę jedno życie z Tobą , niż samotność przez wszystkie ery tego świata. Co i jak o następnym rozdziale. Niedziela, 6 grudnia 2015. Jak widzicie, jestem niesłowna miał być wieeelki powrót w styczniu, a jest grudzień. Nie potrafię odciąć się od pisania na tak długo, jakby nie było zdążyła zżyć się z tą historią.

Zmierz się ze swoimi lękami. Czytałam ten napis kilka razy. Dopiero po chwili dotarł do mnie sens tych słów. Oczywiście wiem o co chodzi, nie zbijałam bąków podczas zajęć z OPCM, jak reszta. Okej, myślę, że to jest jasne. - powiedział ku zaskoczeniu wszystkich Remus - Jakie motyle? Powiedziałem, że chodzi o mrówki. Remusie, może wyjaśnisz nam o co ci chodzi. O co ci chodzi? Kurczę, nie to miałam na myśli Reparo.

Niedziela, 13 lipca 2014. Wraz z rodzeństwem dołączyć do głównego trzonu rodziny. Wiedzieli jak byliśmy traktowani i jak wuj Nicholas znienawidził mugoli i mugolaków po mojej śmierci. Znali wydarzenia ważne i ważniejsze, a nawet te błahe. Wiedzieli więcej niż reszta, gdyż byli inni. Jesteście gotowi by stawić czoła szkole. Ja rozumiem synku, ale te dzieci cierpią.

Czwartek, 20 listopada 2014. Kolejny nudny dzień w pracy- myślałam gdy szłam przez słoneczne uliczki Londynu. Nagle zobaczyłam osobę, z którą od paru dni bardzo chciałam porozmawiać. Poprawiłam czarną torebkę zsuwającą mi się z ramienia i pobiegłam przed siebie. Remus zamrugał parę razy, jakby właśnie się obudził, i nieprzytomnie spojrzał na mnie. Zdziwił się- co ty tu robisz? Sama nie wiedz.

Śmierć będzie ostatnim wrogiem, który zostanie pokonany. 25 Gorsze i lepsze wspomnienia. Czy ktoś w ogóle tu jest? Nie było mnie tu prawie 5 długich miesięcy, więc nie zdziwię się, gdy ten rozdział nie będzie miał odzewu, zawaliłam po całości. Czy jest tu chociaż jedna osoba, u której nie mam zaległości? Szczerze wątpię. W kwietniu pisałam egzamin gimnazjalny. Ten rozdział mogłabym podzielić na 3, .