Dzisiaj post nieco inny od wszystkich. Chciałabym napisać Wam, że z powodów osobistych jestem zmuszona zawiesić pisanie Wojowniczek. Mimo że pomysł na to opowiadanie miałam już dawno i byłam pewna, że pisanie nie będzie dla mnie wyzwaniem, okazało się inaczej. Zbyt dużo czasu poświęcałam, by sklecić choć kilka zdań, które i tak mnie nie satysfakcjonowały, porzucając moje inne pomysły.

Hermiona stała niczym spetryfikowana wpatrując się w Mroczny Znak Severusa, a raczej pozostałość po nim, którą stanowiła wielka, szkaradna blizna. Co takiego stało się na zebraniu? Czy to była jej wina? To musiała być Twoja wina! Zbeszczała się w myślach. To pewnie on w końcu dowiódł Czarnemu Panu kto mnie uratował. - powiedział cicho wyrywając dziewczynę z jej myśli. Czy jest Pan głodny, profesorze? Mistrz Eliksirów, po wyjśc.

8212; To co chcesz wiedzieć? Draco nie mógł się powstrzymać od delikatnego uniesienia kącików ust. 8212; Wyjaśnij, co robią. Hermiona odpędziła od siebie wszelkie nieprzyjemne myśli, które kręciły się głównie wokół ciekawości, czy posiada jeszcze jakikolwiek mózg zdolny do racjonalnego rozumowania. Odetchnęła głęboko, jakby chciała dodać sobie odwagi, i przesunęła w jego stronę jeden z dzienników.