To chyba nie ma sensu. Tym, którzy czytają tylko tego mojego bloga oznajmiam, że żyję. Ten blog był moim zdaniem bardzo oryginalny, ale zaprzestałam pisania bo to był czwarty blog i nie dawałam rady. Nie wiem czy jest sens pisania go dalej bo z akcją musiałabym się cofnąć do 25 maja 2013 r. Sobota, 12 października 2013. Wstawaj- powiedział i pomógł mi wstać.

Czwartek, 30 kwietnia 2015. - głos rozległ się w kokpicie samolotu. I już w domu . W końcu powrót do swojego łóżka . - odparła rozluźniając się na fotelu. Ale najpierw na stadion . Dziękujemy za miły lot i życzymy miłego dnia . - usłyszała głos dochodzący z głośników i głośno wypuściła powietrze. Będzie dobrze , nie martw się . - uśmiechnął się Reus i przytulił swoją dziewczynę. Niby tak, ale .

Piątek, 9 stycznia 2015. Czekałam tylko na cud, który może się zdarzyć. Nie wiedziałam gdzie i ile tu jestem. Nie wiedziałam co mnie jeszcze czeka, nic nie wiedziałam. Obwiniałam siebie za to, co się teraz dzieję. Cały czas nie mogę się pogodzić z tym, co zrobiłam. Po co ja szłam z tym Tomkiem? Razem z tą dziewczyną dojechaliśmy pod dom. Był dużo i nawet ładny.

Bo na świecie są ludzie, przy których serce bije inaczej . Czwartek, 15 maja 2014. Wyłaź z tej łazienki! Zaraz musimy wychodzić. Spytała nieśmiało wpatrując się w podłogę.

Czuł się za mnie odpowiedzialny EPILOG. Nie minęły dwie minuty, a ktoś zapukał do moich drzwi. Byłem prawie pewien, że to moja ukochana Marcela, teraz, w tym momencie byłem gotów wyznać jej co na prawdę do niej czuję. Byłem świadom tego co zaraz może się stać, tego, że moje życie zaraz może wywrócić się o 180 stopni. Zerwałem się z kanapy i poszedłem szybkim krokiem otworzyć drzwi, to kogo tam zobaczyłem totalnie mnie zadziwiło. Co Ty tutaj robisz? Stary co Cię tu sprowadza? .