Mój umysł nadal pływał w snach, więc ledwie przytomna poczłapałam do kuchni. Wyjęłam mleko z lodówki i upiłam kilka łyków, aby się rozbudzić, a następnie zaczęłam robić kanapki oraz kawę. Podsunęłam kawę i nic nie mówiąc, zaczął ją sączyć. O 7 jedziesz po Sarę? 8211; poklepałam go po policzku.

Poprzez jedenaście tysięcy uczniów uczęszczających do uniwersytetu, tylko raz zauważyłam ukradkiem oka Sandy, która sama podziwiała niesamowitą aurę tego miejsca. Żałowałam, że nie mogłam dzielić chwili właśnie z nią, jednak nie byłam w stanie postąpić kolejnego kroku. Chciałam zająć się edukacją, bo dzięki wizie przyznanej mi na czas nauki mogę tutaj zostać i spełniać swoje marzenia. Zdawałam sobie sprawę z tego, że jeśli nie by.

Piątek, 17 października 2014. Siedziałam na krześle, kiedy wszyscy biegali wokoło. Widziałam mamę siedzącą na końcu pokoju, ocierającą łzy, chociaż jeszcze nic się nie wydarzyło. Olivia przewracała moje rzeczy, w poszukiwaniu szczotki. Za każdym razem, gdy chciałam wstać, przyjaciółka mnie zatrzymywała. Śmiałam się pod nosem i przewracałam oczami, nie do końca świadoma tego, co mnie czeka. Ja też - odparłam, po czym się zaśmiałam.