Uroczyście przysięgam, że knuję coś niedobrego. DO ZOBACZENIA, SMARKERUSIE! Teraz, kiedy Remus w końcu czekał na czerwoną lokomotywę mającą zawieźć go do Hogwartu i przyglądał się ludziom napływającym na peron, poczuł, że jego żołądek związał się w supeł. Było mu niedobrze, odnosił wrażenie, że wszyscy przyglądają mu się podejrzliwie, tak jakby wiedzieli, jaka bestia ukrywa się pod jego jasną czupryną i wątłym ciałem. 8212; Czy te miejsca są wolne? 8212; Pomóc ci? 8212; Jakbyś mógł! .

8212; Przytyłaś, Krum. Starego zamczyska ukrytego w górach. 8212; Gdzie Lazarow? 8212; Poszła po coś do jedzenia. 8212; To nie było śmieszne. 8212; Nie miało być. Nie musiała patrzyć, żeby wiedzieć, jakie spojrzenie spod brwi posłał jej Stas. Mimo to odwzajemniła je, uśmiechając się w końcu.

Włochacz dostał swój pierwszy modelinkowy fanart! Ja i moje hogwartowe dzieciątka jaramy się! Obsługiwane przez usługę Blogger.

Demoniczny Ronald oraz jego idiotyczne Ja. Hej, haj, helloł w roku 2017! Jesteśmy o kolejne 365 dni bliżej śmierci, jeee! W tym tygodniu porozmawiamy o czymś, na co wielu z czytelników czekało z utęsknieniem, a co ja odkładałam na później przez już ponad. Nie napisałabym literki w tym kierunku. Zatem przejdźmy do tematu dz.

Nawet najsilniejsze uroki nie trwają wiecznie. Mama niechętnie opowiadała mi o tacie. Teoretycznie wcale mnie to nie dziwiło, skoro zostawił ją tuż po tym, jak okazało się, że po cudownie spędzonych wakacjach zaszła w ciążę. Oboje mieli jedynie po osiemnaście lat, co jednak nie zmieniało tego, że ojciec powinien wykazać się minimalną odpowiedzialnością czy zwyczajnie udowodnić mamie, że ją kochał, skoro ponoć tak często to powtarzał. Ale może zacznę od początku. Zimno, co? I tyle go widział.

Punktualnie o szóstej rano w sypialni Państwa Weasley rozbrzmiał irytujący dźwięk. Blożek czeka na szablon od Renfri, więc blożek na razie wygląda tak. Blożek przeprasza za swój tymczasowy sierocy. Obrazek Rose jest by moi.

O pewne rzeczy trzeba walczyć. Poniedziałek, 20 czerwca 2016. Dla ludzi czas jest rzeką. Jesteśmy uwięzieni w jego nurcie, mkniemy od przeszłości do teraźniejszości, zawsze w tym samym kierunku. 8212; Nadal twierdzisz, że wszystko jest w porządku? 8212; zapytała go, chcąc wrócić do tematu, który pojawił się podczas ich treningu. Takie zachowanie zdecydowanie nie było normalne. W pomieszczeniu zrobiło się tak chłodno, j.