Niedziela, 23 października 2016. Ale jest też taka jesień, kiedy słońce rozkosznie ogrzewa twoje plecy w drodze do pobliskiej piekarni, kiedy w całym domu pachnie cynamonem, kardamonem, kawą i zupą z dyni, kiedy drzewa przybierają cudowne brudnawozłote odcienie, kiedy możesz ubrać ciepły sweterek wydziergany przez babcię na drutach, ulubione, lakierowane czarne oksfordki i zatopić się w melancholijnych myślach. Mieszkałam jakieś dwadzieścia minut drogi piechotą od malutkiej ka.

Mam zamiar spróbować zapomnieć o moich obawach dotyczących Ary, nie pozwolę by przejęły nade mną kontrolę. Postaram się znaleźć morderce z Dollhouse, i nie obawiam się zbytnio Ary. Mam polaroidy, torbę na zipy, notatnik i potencjał, aby rozwiązać ten problem raz na zawsze. Idę do łazienki na parterze, a zimno powoduję że moje stopy drętwieją z każdym krokiem. Podchodzę do szafek i otwieram wszystkie, gorączkowo szukając nawet najmniejszego materiału dowodowego. Co ty tu robisz Sarah? .

Wygodniej rozsiadam się na krześle i obserwuję chłopaka, który krząta się w kuchni. Harry nawet nie zdążył zdjąć zimowego płaszcza, tak samo jak ja. Po prostu jak dla mnie za wiele wrażeń. Nigdy by mi nawet przez myśl nie przeszło, że ktokolwiek zechce urządzić dla mnie mieszkanie i to jeszcze trafiając w mój gust bez żadnej konsultacji. Odsuwam krzesło i wstaję, Harry momentalnie odwraca wzrok w moją stronę. Płaszcz - mówię i ściągam swój z ramion i podchodzę do niego.

Niedziela, 8 listopada 2015. Epilog - Gdzie teraz jesteśmy. Zrobiłam dla was wyjątek i wstawiam dzisiaj. Tylko nie porzygajcie się tęczą xD. Od ślubu Zayna i Chelsea minęły trzy lata. Trzy cudowne lata, pełne śmiechu, szczęścia, radości i miłości. Wciąż mieszkali w domu, który Zayn kupił dla nich cztery lata temu i upewniali się, że każdego dnia wypełniają go radością. Pomimo, że Chelsea była do tego nastawiona sceptycznie to później musiała przyznać, że pokoc.