Kol i Katherine stworzyli równie udany związek, choć zapewne bardziej nieprzewidywalny i niebezpieczny. Ich charaktery w połączeniu ze sobą tworzyły mieszankę wybuchową. Oboje podróżowali po świecie, zwiedzając najpiękniejsze zakątki poszczególnych państw. Opuszczając kolejne malownicze miejsca, pozostawiali za sobą martwe ciała i zdemolowane pokoje hotelowe. Cześć, Tatia - powitała ją z uśmiechem, po czym skierowała przelotne spojrzenie na pierwotną. - Idź pomóż bratu, .

Spadająca gwiazda upadła z twego serca i wylądowała w moich oczach. Niedziela, 26 maja 2013. Obudziłam się jeszcze w postaci wilka. Miałam dziwne pozycje do spania. Aktualnie leżę na grzbiecie i wyciągam łapy do góry jak zdechły pies. Wstałam i otrzepałam sierść z piasku i kawałków mchu z posłania. Zrobiłam koci grzbiet i przemieniłam się w swoją ludzką postać. Dziś zapowiada się pracowity dzień. Trzeba by zrobić jakąś listę. Wzięłam jakiś patyk i zaczęłam bazgrać na piachu.

Piątek, 2 sierpnia 2013. Trochę minęło czasu od ostatniego rozdziału. Jestem na siebie zła, że tak zaniedbałam tego bloga. No nic teraz wróciłam! Mam nadzieję, że też się cieszycie. Rozdział w sumie nie jest jakiś hiper super, ale ujdzie. Ładnie proszę o KOMENTARZE ;D. Dziewczyno życie ci nie miłe? Jedzie pan do miasta? Mogę się zabrać z panem? Wsiadaj. - Starałam się uniknąć kontaktu wzrokoweg.

Love and Touch of an Angel. Niedziela, 22 grudnia 2013. Wybaczcie , ale zawieszam bloga! Nie wiem na jak długo , ale też nie wiem czy tu wrócę już kiedykolwiek! Od jakiegoś czasu w ogóle nie mam weny! Tyczy się to moich obu blogów! Poza tym ostatnio i tak statystyki odwiedzin spadły! Nie usuwam tego bloga! Mam nadzieję , że ktoś kiedyś jeszcze przeczytam! Więc taki bloger jak ja nie ma tu nic do gadania niestety! Udostępnij w usłudze Twitter.

Poniedziałek, 5 sierpnia 2013. W pewnym momencie poczułam jak czyjaś dłoń chwyta mnie za nadgarstek i przyciąga do siebie. Wiesz jak mnie przestraszyłeś? Myślałaś, że to jakiś morderca? Samotna łza .

Jednocześnie chciałabym Wam wszystkim razem i każdej z osobna podziękować. Wasze komentarze sprawiały, że było mi lepiej na sercu. Nie czułam się, aż taka beznadziejna. Były momenty, że właśnie dzięki Wam zaczęłam wierzyć, że pisanie nawet troszkę mi wychodzi. A więc zapraszam o tutaj! Udostępnij w usłudze Twitter.