Jest sobie takie miasto na mniej więcej środkowym wybrzeżu Walii, którego nazwa na pierwszy rzut oka jest niewypowiadalna dla zwykłego śmiertelnika. Kiedyś, nie wiedzieć czemu, kojarzyło mi się z absyntem. Teraz kojarzy mi się bardziej z ogniskami na plaży i hazardem. Zwłaszcza w świetle zachodzącego słońca. Już nawet wyobraziłam sobie siebie samą, siedzącą na nużącym wykładzie, spoglądającą przez okno w dal, na fale rozbijające się o skały. Środa, 15 lipca 2015.

DAWNIEJ CZYLI DRZEWIEJ Małgorzaty Strzałkowskiej i Adama Pękalskiego - Ojczyzna mieszka w języku. O Małgorzacie Strzałkowskiej, przy okazji książki o Mazurku Dąbrowskiego, pisarka wystąpiła w duecie z ilustratorem Adamem Pękalskim. Było wówczas o różnym rozumieniu patriotyzmu, o tym, czy się go dziedziczy, czy też wybiera. I oto proszę, Strzałkowska i Pękalski znowu razem przy książce Dawniej czyli drzewiej. Czym jest Dawniej czyli drzewiej.

Audio, video, lego - notatki z codzienności. Dziergadełka - nitki i szydełka. Pietruszka, Zochacz i Jachol. W Korei i nie tylko. Piątek, 07 sierpnia 2015. Niedziela, 26 lipca 2015. Czwartek, 14 maja 2015. Poniedziałek, 20 kwietnia 2015. Piątek, 17 kwietnia 2015. Sobota, 04 kwietnia 2015. Piątek, 27 marca 2015.

Sunday, September 14, 2014. Postanowiłam, że w czasie tych nadchodzących trzech miesięcy ograniczę loty do domu, by jak najlepiej wykorzystać czas, który mi tu pozostał na doświadczanie i eksplorację. Spojrzę znów na Sztokholm oczami turysty zwiększając powoli dystans do tego miejsca. Tuesday, August 5, 2014. O chwytaniu szans i życiu chwilą. Sztuka chywtania szans zazwyczaj dobrze mi wychodzi, ale bywa też, że wątpliwości i strach wezmą górę i coś ciekawego mija mi koło nosa. PS To jeszcze tylko dorzu.

Czwartek, 23 lipca 2015. Na tapetę wezmę dzisiaj półeczkę i lusterko. Któregoś pięknego dnia wraz z Panią Bronią na nasze RODOS przywędrowała niewielkich rozmiarów, zniszczona i okropnym odcieniu zieleni półeczka. Oczyma wyobraźni już widziałam ją wiszącą w moim pokoju.

Niedziela, 5 maja 2013. Trzeba osiągnąć dno, żeby się od niego odbić. Zastanawiam się kiedy się do swojego dokopię. Sporo w nim mułu i jakoś końca nie widać. Jak to mówią - pieniądze szczęścia nie dają, ale lepiej płakać w ferrari. Po pierwsze - przez pierwsze trzy lata utrzymywała mnie mama - z moją weekendową pomocą. Nie mam zamiaru zmarnować tych pieniędzy. To będzie tydzień błagania .