Zgaduję, że było ciekawie jak zwykle? 8211; zapytała Alize. Alize to zobaczyła i przytuliła mnie. Nie wiem, co bym zrobiła bez mojej kochanej sąsiadki. Bardzo mi pomogła w aklimatyzacji w Paryżu. Pewnie to mała niespodzianka? Postanowiliśmy z Ba.

Sobotni początek, sobotni koniec. From the wind and the rain. From the hurt and the pain. Coś cię gryzie, prawda? Nie Znaczy tak. Boję się, że po ślubie coś się zmieni, że czar pryśnie, że obudzę się i pomyślę, że to był błąd, bo znamy się za krótko. Nawet nie zdajesz sobie sprawy, jak mocno. Udało ci się je znaleźć? .

Środa, 30 kwietnia 2014. Niech to będzie as! 8221; Zaserwował i wtedy cała hala wybuchła! Bartek trafił prosto w samą linię, dwóch zawodników rzuciło się do piłki ale żaden jej nie odbił. Ja również ściskałam dziewczyny i jakieś nieznane mi osoby. Polska zdobywa złoto Mistrzostw Świata! Śmieję się razem z chłopakami i dyskretnie ocieram łzy wzruszenia. Nagle Bartek gdzieś mi zniknął z oczu a do barierek podeszli Bartman z Dzikiem.

Wiem, nic dla was teraz nie dodaję. Jak tylko coś mi zaświta to napiszę. Tymczasem zapraszam was na bloga mojej koleżanki. Będzie ona opisywała tam swoje przeżycia z meczy, dodawała zdjęcia i poruszała dużo ciekawych tematów. Środa, 2 lipca 2014.

Nie wszystko przychodzi nam od ręki. Poniedziałek, 3 lutego 2014. Było z 20 stopni i słońce pięknie świeciło. Krzyśka nie było, bo już wczoraj spał u Piotrka, a dopiero dzisiaj o 14 mieliście się zobaczyć. Na 15 mieliście być w urzędzie. Nałożyłaś na siebie szlafrok i zeszłaś na dół. I jak ci idzie? Zapytałaś się z szerokim uśmiechem na twarzy.

To co najważniejsze skrywa się przed wzrokiem. Sobota, 12 lipca 2014. Jesteście szczęśliwi, spędzacie ze sobą każdą wolną chwilę. Mieszkacie razem czujesz się fantastycznie. Było słychać w całej Łodzi. Po paru minutach rozstawiono podium dla dwóch najlepszych klubów. Zanim jednak to nagrody indywidualne. Trafiły do nas nagrody dla najlepszego przyjmującego- Winiar, najlepszego zagrywającego-Bartek! Zarówno Mariuszowi jak i Miśkowi łzy ciekły po policzkach.

Krzyknęłam, siadając na łóżku i oddychając głęboko. Sama nie wiem, ile czasu tak przesiedziałam, ale w pewnym momencie poczułam obejmujące mnie wielkie dłonie. Przytuliłam się do Piotrka i tak trwaliśmy przez kilka najbliższych chwil. Zapytał mnie szeptem, kreśląc delikatne kółka na moich plecach. Tak - odparłam stłumionym przez jego tors głosem. - mówił mi do ucha. To jest już koniec, wiecie? Dziękuję.