De stap naar het alleenstaande moederschap is in 2009 gezet. Via ZI, IUI zit ik nu in het ICSI traject. Door de keuze te maken om te stoppen met pogingen en met donor 3 is mijn leven in een ander vaarwater terecht gekomen. Op dit moment in een vaarwater waar geen kinderen in lijken te springen. Ik ben nog aan het nadenken of pleegzorg in de toekomst mijn weg wordt of dat er een ander pad voor me uitgestippeld is. Daarnaast wandelen er af en .

Er klonk gegibber achter me. Toen ik me omdraaide, stond er een buggy achter me, in het midden van de living. Met twee giechelende kereltjes achter. Even vergeten de deur naar de gang toe te doen. En dat viel nog mee. In en uit de schuif. In en uit de schuif. Ze luisteren ook heel geïnte.

Goede tijden, slechte tijden. Bijna 5 maanden geleden heb ik hier voor het laatst geschreven. Shame on me! In die bijna 5 maanden heeft mijn leven niet stil gestaan, in tegendeel er is veel gebeurt, heel veel. Positieve dingen, maar ook minder positieve. Als ik eerlijk ben moet ik toegeven dat ik ontzettend op zie tegen de komende tijd, want deze zal niet gemakkelijk worden, maar als ik het niet ga doen, dan zijn de gevolgen denk ik niet te overzien. Dus ik ga ervoor, want .

Na jaren van gedachten, afwegingen, plannen, orienteren ben ik nu de weg ingeslagen naar het alleenstaand moederschap. Dat zorgde dus voor spanning, omdat de kliniek een heel eind rijden is en het toch heel zuur zou zijn, als ik dinsdagavond zou horen dat ik veel te vroeg was en de dag erna nog eens terug moest komen.

Elisa, single met een kinderwens! Inmiddels een 2 jaar durende weg achter de rug! Vrijdag 15 februari 2013. Nadat ik drie weken geleden toch weer ongesteld was geworden en dus niet zwanger bleek te zijn, wist ik dat het er om zou hangen of me nog een volgende poging gegund zou worden. En ondanks dat ik gevochten heb als een leeuw, is er deze week besloten dat er geen nieuwe IVFpoging gestart wordt. Drie jaar met tientallen pogingen met een bekende donor. Ik moet het onder ogen zien.

Bewust Alleenstaande Moeder in spe blogt. Over de zoektocht naar een donor. De stap naar BAM moederschap. Ik ben in het dagelijkse leven toch een redelijk denkend persoon.

Mijn lieve dochter Pip is geboren! Op maandag 7 juli is mijn mooie lieve dochter Pip geboren. Ze woog 2930 gram en was 48 cm lang. Wat ben ik trots en dankbaar! Het is het mooiste in mijn leven, een verrijking en een droom die uitgekomen is. Pip doet het hartstikke goed, drinkt goed, plast en poept goed en is een heel lief meiske. Wij gaan een mooi leven tegemoet samen. Grappig wat die hormonen met je doen. Zo fijn om hier mee .

Ik, ooit zo sterke vrouw, leuke carriere in de lift, leuk leven, alles liep op rolletjes. Voelde me goed, zelfs zo goed dat ik de grote stap aandurfde om BAM-mamma te willen worden.