Bardzo stare zdjęcie, była jeszcze taka malutka. Podczas wygłaszania przemowy na imprezie Fragility. Mam strasznie mało zdjęć Thomasa, a szkoda, bo wychodzi na nich naprawdę wspaniale. Jedno z niewielu naszych wspólnych zdjęć. Zrobione kilka dni po naszym ślubie. Zdjęcie, które znalazło się w jednym z numerów Fragility tuż pod moim artykułem. Nieskromnie powiem, że strasznie mi się ono podoba, mam wrażenie, że odzwierciedla całą moją osobowość. Ciekawe, co mnie tak rozbawiło.

Every day for us something new. Postacie z Wonderful Wonder World. Piątek, 1 stycznia 2016. Oboje patrzyli na mnie z przerażeniem. Bo co ja mogłam powiedzieć? Zaatakowała mnie, dlatego trzymam kij od szczotki skierowany w jej stronę? To wydawało mi się chore. Były smutne, przepełnione bólem. Nie mogłam na nie patrzeć, kruszyło mi się serce gdy tylko przenosiłam na niego wzrok. Może po prostu chciał to wszystko przemyśleć w ciszy? Na co my tu w ogóle czekamy? Do domu.

Miałam taki piękny plan, że skończę to, że będzie super. Chyba niestety nie jestem w stanie doprowadzić czegoś do końca, eh. Więc, uwaga, na tym blogu prawdopodobnie nic już się nie pojawi. Wasze blogi oczywiście czytam, komentarze powinnam niedługo nadrobić. Jeszcze raz przepraszam i mam nadzieję, że nie żegnam się z Wami na zawsze.

W końcu nadszedł czas na ostatni rozdział na moim blogu. Szkoda, że na jakiś czas musimy się pożegnać, będę za Wami tęsknić. Jednak pamiętajcie, zawsze możecie odwiedzić mnie na asku lub nawet na facebooku. Ściskam mocno, niech los zawsze Wam sprzyja! Poruszona do granic, Wasza Marina. Jesteś już gotowa, by zamknąć ten rozdział naszego życia? 8211; zapytał niepewnie.

Who the fuck is Perry? Sobota, 21 maja 2016. Ktokolwiek tu zagląda niech wie, że Perry nie wraca. Zostawiam bloga czytającym i odcinam się od blogsfery.