Cześć, cześć i czołem! Pytacie skąd się wziąłem! Jeszcze nie oszalałam. Zniknie, kiedy tylko spojrzę na pasek Windows i zobaczę ikonkę PowerPointa. Taka przykra prawda, że zamiast pisać ten post powinnam pisać o Albercie Camus. Wait To chyba nie ta opowieść. A może jednak? Wszystko było pięknie do czasu bitwy pod Grunwaldem.

Cóż, zawieszam bloga z prostej przyczyny - braku weny na tę akurat historię. Nie czuję jej po prostu. Zamierzam jednak pisać dalej, jedną historię w samotności, a drugą będzie Dramione, lecz to już w formie bloga. Przepraszam jeżeli kogokolwiek w ten sposób zawodzę i obiecuję że kiedyś wrócę. Sobota, 24 stycznia 2015. Kiedy się obudziłam, było już jasno.

Niedziela, 23 października 2016. Ale jest też taka jesień, kiedy słońce rozkosznie ogrzewa twoje plecy w drodze do pobliskiej piekarni, kiedy w całym domu pachnie cynamonem, kardamonem, kawą i zupą z dyni, kiedy drzewa przybierają cudowne brudnawozłote odcienie, kiedy możesz ubrać ciepły sweterek wydziergany przez babcię na drutach, ulubione, lakierowane czarne oksfordki i zatopić się w melancholijnych myślach. Mieszkałam jakieś dwadzieścia minut drogi piechotą od malutkiej ka.