Jeśli chodzi o blogi, na które jakiś czas temu zaglądałam, to dzisiaj nadrobię zaległości. Niektóre opowiadania są na tyle dobre, że nawet gdybym chciała, to bym nie mogła z nich zrezygnować. Wolę już napisać całość, podzielić na w miarę długie rozdziały i wrzucać je w odstępach 2-3 dni, niż pozwalać wam czekać 3 miesiące na nocię, która i tak po wszelkich obietnicach z mojej strony się nie pojawia. Tak więc, albo nocia będzie albo jej nie będzie, proste. Także tego, dziękuję że dzi.

Gdzies tam moze i jest prawda, ale klamstwa tkwia w naszych glowach. Wygląda na to, że muszę cię zabić. Gdy tylko te słowa opuszczają moje usta, czuję kompletne przerażenie. Jak mam to zrobić? Bez niczyjej pomocy, bez Greza czy Leo ratujących mnie z opałów. Nie mam jednak czasu do namysłu, bo Verelica rzuca się na mnie z zamiarem zatopienia sai w mojej krtani. Uchylam się przed ciosem, ale nie ustępuje, atakując raz po raz. Gdy już mam przejść do ofensywy, słyszę rozpaczliwy krzyk Leo. Spadamy w dół, nie.