And your actions speak louder than words. Czwartek, 11 sierpnia 2016. Did you miss me? Dostaję od Was w ostatnim czasie naprawdę masę wspaniałych komentarzy i wiadomości. Wierzcie mi, że dzięki temu rzeczywiście chce się żyć! Kocham Was tak bardzo i chciałabym obiecać, że doprowadzę historię do końca, ale nie mogę tego zrobić, bo nie lubię rzucać słów na wiatr, a z moim zapałem bywa różnie. Mogę jedynie zapowiedzieć, że w przyszłym tygodniu pojawi się nowy rozdział! Udostępnij w usłudze Twitter.

Would you if I would? To nie brak chęci czy szacunku. Jeśli ktoś chce doczytać tą historię do końca, możliwe, że końcem czerwca znajdę trochę czasu. Ale raczej nie będę tego tu publikować. kto mnie tam wie? W razie pytań, proszę pisać e-maile. Na tt, czy asku już raczej nie bywam. Ponownie, z braku czasu. Dziękuję za wspaniały czas jaki spędziliśmy dotychczas i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będziemy mieli szansę przeżywać wspólnie perypetie tych bohaterów.

Środa, 11 maja 2016. Szerokie ulice i rozklekotane tramwaje, wysokie budynki i szum wody z zatoki, a splecione dłonie spokojnie kołysały się między ich ciałami, kiedy spacerowali w kierunku Ocean Beach. Asfalt pod ich bosymi stopami parzył przyjemnie, a delikatna bryza znad wody pozwalała odetchnąć od skwaru, który lał się na nich z nieba. Co jeśli nie będzie w stanie wesprzeć jej tak jak będzie tego potrzebowała? Wszystkie te emocje przypominały kolejkę górską.