ZAWIECHA - teraz tylko na pod- powierzchnia. Nie mam weny na to opowiadanie, a to co już napisałam jest tak bezsensowne, że aż wstyd to komukolwiek pokazać. Nie będę nic robić na przymus, bo nie chodzi tu o to, żeby dodać cokolwiek, ale żeby było to z sensem. Jeżeli, ktoś jest zainteresowany tym co teraz będę pisać i publikować zapraszam na.

Vera, do jasej cholery, pospiesz się! Spóźnimy się, zdyskwalifikują nas i tyle będzie z naszej wygranej! Nie cierpliwił się Charles, pospieszając mnie już po raz trzeci. Jestem gotowa- oznajmiłam w końcu, zagarniając do ręki klucze i z nerwowym uśmiechem spoglądając w stronę chłopaka. Taa, już to słyszałem- mruknął rozzłoszczony, po czym ruszył ku wyjściu. Przyszliśmy życzyć Ci powodzenia- zaczęłam od razu blondynka, po czym bez żadnego ostrzeżenia zagarnęła mnie do uścisku.

And your actions speak louder than words. Czwartek, 11 sierpnia 2016. Did you miss me? Dostaję od Was w ostatnim czasie naprawdę masę wspaniałych komentarzy i wiadomości. Wierzcie mi, że dzięki temu rzeczywiście chce się żyć! Kocham Was tak bardzo i chciałabym obiecać, że doprowadzę historię do końca, ale nie mogę tego zrobić, bo nie lubię rzucać słów na wiatr, a z moim zapałem bywa różnie. Mogę jedynie zapowiedzieć, że w przyszłym tygodniu pojawi się nowy rozdział! Udostępnij w usłudze Twitter.

Would you if I would? To nie brak chęci czy szacunku. Jeśli ktoś chce doczytać tą historię do końca, możliwe, że końcem czerwca znajdę trochę czasu. Ale raczej nie będę tego tu publikować. kto mnie tam wie? W razie pytań, proszę pisać e-maile. Na tt, czy asku już raczej nie bywam. Ponownie, z braku czasu. Dziękuję za wspaniały czas jaki spędziliśmy dotychczas i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś będziemy mieli szansę przeżywać wspólnie perypetie tych bohaterów.

To nawet nie było zabawne. Nie, żebym dokładnie liczyła, ale zaczynałam się obawiać, że ta prowincjonalna gęś uwiodła więcej mężczyzn niż ja. 8221; Na trzask drzwi wejściowych i charakterystyczny stukot markowych szpilek odezwał się głos w mojej głowie, który z braku lepszej nazwy nazywałam głosem rozsądku.