Zanim dotarli do Fortu Locke, dochodziło już południe. Z pewnością przybyliby wcześniej, lecz zmęczona drużyna była na skraju sił. Gdy Clarith potknęła się po raz kolejny, upadła i nie dała rady się podnieść, Khelgar siłą wymusił na reszcie zgodę na postój oraz krótki odpoczynek. Nie rozpalali ogniska ze względu na rzezimieszków oraz wrogów Flomein; dziewczyna zapewniła ich, że godzina spokoju pozwoli jej odzyskać wystarczające siły, by dojść do Fortu.

Im bliżej fortecy Hakim Hala, tym świat coraz bardziej pogrążał się w mroku. Ciemne, gęste chmury szczelnie spowiły niebo, nie przepuszczając żadnego promienia słońca, a roślinność ustąpiła spalonym, martwym ziemiom. Wszędzie unosił się pył i duszący kurz; wokół zalegała także cisza, jakby wraz z obumarciem roślinności odeszły również i wszelkie inne stworzenia. Kiedy ciasne przejście nagle się skończyło, żadne z nich nie miało czasu, by rozejrzeć się po lochach, żołnierze.

Kwestia skutków, część II. No i jesteśmy oświadczył Tamrok, przystając w odległości kilku kroków od swego domostwa. Wzrok jego spoczął na twarzy Avareta, by chwilę później przesunąć się płynnie na oblicze Ervilla, jak gdyby starał się doszukać w ich minach wyrazów akceptacji. Najemnicy uwiązali naprędce konie, po czym skupili cała swoją uwagę na posiadłości Tamroka. W końcu W końcu prawdziwy posiłek rzekł Ervill w nawiązaniu do dobiegając.

Świstek papieru na skrzydłach wiatru. Długo mnie nie było, muszę przyznać, ale miałam urwanie głowy. Na wakacjach praktycznie nie było mnie w domu i teraz znów wyjeżdżam na dwa tygodnie więc nie ma sensu trzymać Was w niepewności. Z ROZDZIAŁAMI WRACAM OD WRZEŚNIA! Przepraszam, że się nie odzywałam. Jeśli uda mi się coś u Was skomentować przez te dwa tygodnie, to będzie cud, ale się postaram.

Sobota, 13 czerwca 2015. Dom Wędrowców - część czwarta - Tak to bywa na cmentarzu po północy. Po ucieczce złodzieja ze skarabeuszem, przetrząsnęli całe muzeum, ale nie znaleźli nawet najmniejszego śladu. W końcu co ich interesują egipscy bogowie? Wilczyca upiła łyk ze swojej filiżanki.

Tam, gdzie są ukryte moje demony. Środa, 29 lipca 2015. 8222;Przez wszystkie wieczory księżniczka pozwalała się pieścić. Ale ten, co ją pieścił, zaspokajał jedynie swój własny głód. Jej tęsknota była płochliwą mimozą, wielkooką bajką wobec rzeczywistości. Nowe pieszczoty napełniały jej serce gorzką słodyczą,. Księżniczka poznawała ciała, szukała jednak serca;. Nie widziała nigdy innego serca niż własne.

Na wstępie przeproszę was, drodzy czytelnicy, że znowu musieliście tyle czekać. Ale jak już wspomniałem na asku, nie mogłem znaleźć NIC, co mógłbym zanalizować. No, dobra, miałem też trochę lenia, ale musicie mi uwierzyć, że blogosfera obrasta w nudne opka pozbawione rażących błędów. Jestem z tego powodu zasmutkowany.

Nigdy nie wspominałam, ale jestem zagorzałą fanką. Ja po prostu jestem uzależniona od gry TERA Online. 160;i gram praktycznie każdego dnia po kilka godzin. Każda tego rodzaju gra to pożeracz czasu, to prawda, ale ja i tak nie mam go jak spożytkować. Nie wiem od czego zacząć. Nie wiem od czego zacząć.

Skoro już zbłądziłeś, to zostań na dłużej. Już myślałem, że stamtąd nie wyjdziesz. Mała elfka gwałtownie rozejrzała się na boki. Callan stał obok zejścia z pokładu, od niechcenia podrzucając i łapiąc niewielki sztylet. Wyglądał na spokojnego, ale z drugiej strony zanim ją pobił, też nie sprawiał wrażenia aż tak wściekłego.